ทวิธราดล เล่ม 2

วิทยาธรเหาะลงมาจากหน้าผาสูงชันท่ามกลางความมืด ในมือถือแส้สีทองอาวุธประจำกายไว้มั่น บุรุษกายสีส้มรับรู้ถึงอะไรบางอย่างที่กล้ำกรายเข้ามาในถิ่นที่พักบนยอดผา เขารับรู้ด้วยวิชาเฉพาะตัวว่าสิ่งที่เข้ามานั้นไม่ใช่สัตว์ร้ายหรืออาถรรพ์แห่งป่าใดๆ แต่ทว่าเป็นพลังที่สูงกว่านั้นและต่อกรได้ยาก
ที่น่าแปลกใจคือ เมื่อตัวเขามุ่งค้นหาต้นตอผู้บุกรุก ยิ่งเข้าใกล้มันไปเท่าไร ดูเหมือนมันจะขยับถอยห่างออกไปมากเท่านั้น คล้ายจะล่อให้ตามมันไป วิทยาธรพยายามใช้ความเร็วในการเคลื่อนที่เพื่อจะเผชิญหน้ากับมัน แต่สิ่งนั้นก็หลบเลี่ยงเขาได้ตลอด
เสียงหัวเราะแว่วลอยตามลมมาคล้ายจะเย้ยหยัน ปั่นป่วนให้บุรุษชาวฟ้าอารมณ์ร้อนมากยิ่งขึ้น วิทยาธรได้ยินก็รู้ทันทีว่าคือใคร เขายิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะตะโกนออกไปในราวป่าดำทึบทะมึน
"อย่าทำตัวเป็นผีไพรเลย ออกมาสู้กันตัวต่อตัวเถิด ข้ารู้ว่าเจ้าจะมาชิงแม่นางที่ข้าดูแลอยู่ ถ้าคิดจะชิงไปก็ต้องผ่านข้าก่อน ออกมาสู้เถิด อย่าแอบหลบวูบวาบในดงไม้เช่นนั้นเลย... จริงไหม คัพธัพวดี แม่นางอันเป็นที่รักของข้า”