ตามรักกลับใจ

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปสักกี่ปี นิธิดลก็ไม่เคยลืมคำสัญญาในจดหมายฉบับเล็กๆ นั่น จดหมายที่มีข้อความจากคนคนหนึ่งได้เขียนเอาไว้ แม้วันนี้เธออาจจะลืมเลือนคำสัญญานั้นไป แต่ไม่เป็นไร เขานี่แหละจะช่วยทวนความทรงจำให้กับเธอ และจะตามรักกลับใจมาให้ได้เอง

*************************************

“ในจดหมายเขียนอะไรไว้เหรอคะ บัวตื่นเต้นไม่กล้าเปิดดูเอง” พิสชาเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ มือเล็กพลิกซองจดหมายที่อยู่ในมือกลับไปกลับมาด้วยความสนใจ กล้าๆ กลัวๆ ที่จะเปิดมันอ่านด้วยตัวเอง

“งั้นพี่เฉลยเลยนะ เนื้อหาจดหมายน่ะ มีข้อความจากเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เขาเขียนคำสัญญาบางอย่างให้กับพี่” นิธิดลตอบออกไปพร้อมกับลอบมองดูกิริยาของหญิงสาว เขาอยากรู้นักว่าพิสชาจะจำอะไรได้ไหม

“สัญญา...อะไรเหรอคะพี่นัท”

“เด็กผู้หญิงคนนั้นบอกว่า จองแล้วนะ โตขึ้นจะเป็นเจ้าสาวของพี่ ห้ามพี่ไปแต่งงานกับคนอื่นเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะโกรธและไม่ยอมคุยกับพี่อีกเลยตลอดชีวิต”

“แล้ว...ตอนนี้ถ้าเกิดเด็กผู้หญิงคนนั้นจำไม่ได้แล้วละคะ ว่าเคยสัญญาอะไรไว้ พี่นัทจะทำยังไง” พิสชาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ข้อความที่นิธิดลพูดออกมาเป็นเครื่องเตือนความจำได้เป็นอย่างดี ตอนนี้เธอจำได้แล้ว ก็ข้อความข้างในนั้นเธอเป็นคนเขียนมันกับมือน่ะสิ

นิธิดลสบตากับพิสชา ตอนนี้หญิงสาวมองตรงมาที่เขา แววตาไหวระริกบางอย่างของพิสชาทำให้เขารู้สึกได้ว่าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า น่าจะเริ่มเอะใจอะไรบางอย่างกับจดหมายที่ตนเองถืออยู่ในมือบ้างแล้ว

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้าเขาลืม พี่ก็จะทำให้เขาจำให้ได้ เพราะพี่เป็นคนที่เชื่อมั่นในคำสัญญา บัวคอยดูละกัน” นิธิดลพูดจบชายหนุ่มก็หันไปจัดการเอกสารที่อยู่ตรงหน้าของเขาต่อ และไม่นานนักพิสชาก็เอ่ยขอตัวเดินออกจากห้องทำงานเขาไป โดยมีสายตาของชายหนุ่มมองตามหลังไปด้วยความเอ็นดู

“ถือว่าพี่บอกให้รู้ตัวล่วงหน้าแล้วนะ พี่จะทวนความทรงจำให้กับเราเอง ว่าที่เจ้าสาวของพี่”