พี่ต้วน ข้าความจำเสื่อมเพื่อหลอกกินท่าน

ข้าแค่อยากอยู่กับพี่ จริงๆนะ จะแก้แค้นก็ดี จะทรมาณก็ช่าง
ต้วนเหิง : หมอเทวดาแฝงกายลี้ลับอยู่ในหุบเขารกร้างห่างไกล รูปลักษณ์หล่อเหลาโดดเด่นทว่าใบหน้ามีแผลเป็นขนาดใหญ่พาดผ่านดูน่ากลัว
ฉู่ชิงหลัน: อดีตคนรัก ทั้งยังเป็นอดีตคู่หมั้นของต้วนเหิง
ฉู่ซีซี: น้องสาวแท้ๆของฉู่ชิงหลัน แต่งงานออกเรือนไปกับกู้เว่ย ภายหลังฉู่ชิงหลันพี่สาวมีภัยจึงแอบพานางมาแอบในจวนของสามี นางตายเมื่ออายุได้ยี่สิบปี
กู้เว่ย: ลูกพี่ลูกน้องของฉู่ชิงหลัน สามีคนปัจจุบันของฉู่ซีซี
โม่ฉิงซู่: ญาติสาวห่างๆของกู้เว่ย หลงรักกู้เว่ยมานาน จึงจ้างคนไปทำร้ายฉู่ชิงหลันจนตาย
ต้าจง: อดีตคนงานชายของฉู่ชิงหลัน อาศัยอยู่ในจวนสกุลฉู่มาตั้งแต่เกิด เป็นบุตรชายพ่อบ้านใหญ่แต่ไปพบรักแท้กับเยี่ยนเอ๋อร์หญิงสาวคณิกานางหนึ่งจึงพานางหนีออกจากบ้าน
……..
“พี่ต้วน แต่งงานคือสิ่งใดหรือ?” ฉู่ชิงหลันในวัยเยาว์ในมือยังถือเซาปิ่ง (ขนมปังย่างมีไส้ ย่างจนผิวกรอบเหลืองทองข้างในมักใส่หมูสับหรือเนื้อวัวต้นหอม งาขาว อบกับโอ่งดินจนไส้ในชุ่มฉ่ำน้ำจากเนื้อ มีกลิ่นหอมจากผักหอมคลุกเคล้าอยู่ในปากภายในคำเดียว) ถามขึ้น หลังจากที่พวกเขาแอบออกมาเดินตลาดเพียงลำพังกันแค่สองคน เด็กหนุ่มที่สูงกว่านางมักจะวางมาดเคร่งขรึมคิ้วขมวดอยู่ร่ำไปกับหนึ่งดรุณีน้อยสวมอาภรณ์สีอ่อนหวานเดินเคียงข้างกัน

เด็กหนุ่มที่กำลังโตอย่างอาต้วนครุ่นคิดตามคำถามของนาง

“แม้แต่ท่านก็ไม่รู้หรือ” นางหน้าม่อยคอตกงับเซาปิ่งอีกคำเบาๆเคี้ยวกลืนลงท้อง

‘แต่งงาน?’ คำนี้หมายความว่าอย่างไรเรื่องนี้เกินขอบเขตความรู้ของเขาไปมากแต่ภายนอกกลับรักษาท่าทีคงแก่เรียน

“พ่อข้ากับท่านพ่อท่านพูดคุยกันเมื่อครู่ตอนที่ข้าวกกลับเข้าไปหยิบเสื้อคลุมแล้วแว้บออกมา พวกท่านแม่ก็อมยิ้มอ่อนหวานรื่นเริงก็คงเป็นเรื่องดีนั่นแหละ” นางว่าไปเรื่อยๆให้พี่ชายข้างกายฟัง ผู้คนที่เดินผ่านไปมาไม่มีใครสนใจพวกเขา

“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรหรอกสนทนากันตามประสาผู้ใหญ่ เจ้านั่นแหละที่ไปแอบฟัง เด็กไม่ดี” พี่ชายข้างกายล้อนางแบบนั้นฉู่ชิงหลันในวัยเยาว์จึงเบิกตาโตมากๆใส่

“แย่แล้ว นี่ข้าเป็นเด็กร้ายกาจแล้วหรือนี่”

“…….”

“ฮ่าๆ” “คิกๆๆ” เสียงหัวเราะใสปนแหบห้าวคลอคลองไปตามเสียงของตลาดแห่งนี้