เพียงแค่คุณต้องการ

“นี่มันอะไรกันคะบอส”
“ผมขี้เกียจไปงานดูตัวเลยใช้คุณเป็นข้ออ้าง”
“แล้วทำไมบอสไม่ปรึกษาฉันก่อนละคะ”
“ผมพึ่งรู้ว่าคุณก็กล้าถามผมเหมือนกัน ปกติเห็นแต่ยกมือไหว้สวัสดีผมแล้วก็ก้มหน้าก้มตาฟังคำสั่งลูกเดียว”
แล้วคนปกติใครเขาจะกล้าคุยกับคนที่เป็นถึงผู้บริหารและเป็นเจ้าของโรงแรมที่ตัวเองทำงานอยู่กัน เธอคนหนึ่งที่ไม่กล้าเดี๋ยวพูดไม่เข้าหูแล้วโดนเด้งออกจากงานก็ซวยกันพอดี
“แต่มันไม่เหมือนกันนะคะบอส” ใช่ มันต่างกันสิ้นเชิงเลยเพราะนี่มันไม่ใช่งานที่เธอทำแต่เป็นการมาพบหน้าคุณหญิงเชียวนะ แล้วยังพบในฐานะไม่ธรรมดาอีก เคยได้ยินว่าพวกคนรวยไม่ค่อยชอบคนธรรมดาอยู่แล้ว ไหนจะนิยายรักน้ำเน่าที่เคยผ่านตามาบ้างที่บอกเกี่ยวกับความชิงชังของคนชั้นสูงต่อผู้ที่มีฐานะต่ำต้อย

“บอสคะในเมื่อคุณบอกคุณแม่คุณไปแบบนั้นคุณหญิงจะส่งคนมาสะกดรอยตาม กลั่นแกล้งหรือสืบประวัติฉันหรือเปล่าคะ”
“คุณดูหนังมากไปหรือเปล่า ไอ้สืบประวัติแค่แม่ขอข้อมูลพนักงานของเธอก็ได้แล้วไม่เห็นจะต้องเสียเวลาสืบ ส่วนเรื่องส่งคนสะกดรอยหรือกลั่นแกล้งนี่แม่ผมคงจะทำเรื่องไร้สาระแบบนั้นไปทำไมกัน”
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะค่ะ ฉันก็พูดไว้ก่อน”
เซนถอนหายใจออกมาก่อนจะยกมือไล่เธอออกไป “ออกไปได้แล้วไปหมดธุระของคุณแล้ว”
“ตกลงชีวิตฉันยังหาความสงบได้อยู่ใช่ไหมคะ” ลลิถามเพื่อความแน่ใจ
“หรือคุณไม่อยากจะสงบละ” เซนว่าพร้อมกับเดินมาหาเธอ โน้มใบหน้าลงไปใกล้ๆ ลลิถึงกับรีบใช้มือดันแผงอกเขาผ่านเสื้อสูท ถอยศีรษะไปด้านหลัง ฉีกยิ้มอ่อนให้เขา หลบเลี่ยงสายตาคมดุที่จ้องเข้าไปในดวงตาคู่สวยของเธอ
“ฉันว่าฉันรีบกลับไปทำงานดีกว่า เดี๋ยวหัวหน้าจะบ่นเอาได้” เธอค่อยๆ ขยับตัวออกห่างจากเขาแล้วรีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว เซนหันมองกิริยาของเธอจนหญิงสาวออกไปแล้วรอยยิ้มมุมปากของเขาก็กระตุกขึ้นมา

ลลิที่รีบเดินออกมาเมื่อพ้นจากห้องของเขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก หางตาเห็นเลขาคนสวยใจดีของบอสนั่งที่โต๊ะเธอก็แวะสนทนาครู่หนึ่ง
“พี่กานต์” ลลิเอ่ยเสียงอ่อนเสียงหวานราวออดอ้อนกับเลขาคนสวย กานต์เป็นรุ่นพี่ลลิสิบห้าปีค่อนข้างสนิทกับหญิงสาวพอสมควรเพราะสำหรับกานต์เองเธอรู้สึกถูกชะตากับเด็กสาวสดใสคนนี้
กานต์ที่จ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ละสายตาจากจอมามอง “ว่าไงเหรอลิ คุยธุระกับบอสเสร็จแล้วเหรอ”
ลลิหันซ้ายแลขวาและหันไปมองยังประตูห้องที่เธอพึ่งเดินออกมา เห็นว่าไม่มีใครหรือเขาคนนั้นจึงโน้มตัวไปกระซิบข้างหูพี่สาวคนสวยของเธอ “พี่กานต์ลิว่าว่างๆ พี่พาบอสไปหาหมอบ้างก็ดีนะคะ”
กานต์ได้ยินถึงกับสงสัย “บอสไม่สบายเหรอ แต่เมื่อเช้าพี่ก็เห็นว่ายังดีๆ อยู่เลยนะ”
“ไม่รู้สิคะ แต่วันนี้บอสเขาแปลกๆ นะพี่”
“แปลกยังไงเหรอ”
“ปกติบอสไม่เข้าใกล้พนักงานผู้หญิงใช่ไหมล่ะ แต่เมื่อกี้บอสเข้าโน้มตัวลงมาใกล้หนูอะพี่กานต์ ลิว่าบอสไม่ปกติ”
กานต์ที่ฟังและคิดตามสิ่งที่ลลิบอกเซนส์ในตัวมันกำลังบอกอะไรบางอย่างกับเธอแต่ในเมื่อยังไม่แน่ชัดเธอก็ขอดูเงียบๆ ต่อไปอีกสักพัก
“แล้วมันเกี่ยวกับที่คุณหญิงมาที่นี่ด้วยไหม”
“ก็เพราะคุณหญิงมานี่แหละพี่ บอสเลยเอาลิเป็นไม้กันหมา พี่กานต์รู้ไหมลินี่กลัวแทบแย่ว่าจะถูกคุณหญิงแหกอกเอา”