รักห่างแค่ กำแพงกั้น

เมื่ออาข้างบ้านที่หายไป จู่ๆ ก็กลับมาพร้อมกับร้อยเล่ห์มารยา ทั้งยังประกาศออกมาว่า อาจะไม่ขอทน !

“บอกอาทีนิดหน่อย สามปีที่ไม่ได้เจอกันคิดถึงอาบ้างหรือเปล่า”
ต่อเมื่อคนถูกถามพยักหน้าเขาถึงยิ้มออกมาแล้วพูดต่อด้วยแววตาที่มันดูลุ่มลึกขึ้น
“อาให้โอกาสแล้วนะ ให้โอกาสไปมองคนอื่น ไปมีแฟน คิดว่าพอเข้ามหาวิทยาลัยนิดหน่อยคงโตขึ้น โลกกว้างขึ้น ได้เจอคนเยอะขึ้น จนอาจจะเลิกปลื้มอาข้างบ้านคนนี้ไปแล้วก็ได้ บอกอาสิว่าลืมอาไปแล้วหรือเปล่า”
เขาขยับตัวเข้ามาใกล้ก่อนจะอดใจไม่ไหวยกมืออุ่นนั้นมาลูบแก้มนุ่มเนียนใส ชนิศาส่ายหน้าเบาๆ
“นิดหน่อยไม่เคยลืมอาภพเลยค่ะ แล้วนิดหน่อยก็ไม่เคยมีแฟน” เธอตอบออกไปตรงๆ เมื่อสติกลับมาทำหน้าที่อีกครั้ง เธอจะมีตาไปมองใครได้ ก็เขาเล่นทำเอามาตรฐานผู้ชายในอุดมคติของเธอสูงลิบลิ่ว
“ดีมากครับ น่ารักมาก” ภพดนัยดึงเธอเข้ามากอด
“ถือว่าอาให้โอกาสแล้วนะ แต่นิดหน่อยก็ปล่อยมันผ่านไปแล้ว ไม่มีโอกาสที่สองที่อาจะให้อีก” เขาผละตัวออกมาจ้องมองตาแป๋วๆ ของเธออีกครั้ง
“เพราะฉะนั้นต่อไปนี้ ดวงตาคู่นี้จะมองได้แค่ผู้ชายคนนี้คนเดียวเท่านั้นตกลงไหม”
“ค่ะ” ชนิศาพยักหน้าเอ่ยตอบแผ่วเบา เขินจนแทบจะมุดหายลงไปในที่นอนทว่าเขากลับใช้มือตรึงใบหน้าเธอเอาไว้ ก่อนจะกระซิบลงมาแทบจะติดกับริมฝีปากบาง
“แล้วปากนี้ก็จะเป็นของอาคนเดียวเข้าใจตรงกันนะ”
เธอไม่ได้รับปากออกไปเพราะเขาไม่ได้ให้สิทธิ์นั้น ริมฝีปากของชายหนุ่มวางทาบทับลงมาก่อนจะมอบจูบแรกให้อย่างดูดดื่มที่สุด ลิ้นร้อนแทรกเข้ามาในโพรงปากของเธอตวัดชิมความหวานที่ปรารถนามานานหลายปี ดูดกลืนแทรกซอนสร้างความสั่นสะท้านกระทั่งร่างบางสั่นระริก ความรู้สึกพวยพุ่งสูงสะท้านสะเทินไปกับรสจูบของเขา
กว่าจะรู้ตัวอีกทีแผ่นหลังของตัวเองก็สัมผัสอยู่กับที่นอนนุ่มๆ โดยมีเขาซ้อนอยู่ด้านบน ชายหนุ่มใช้ริมฝีปากขบเม้ม ไล่ชิม ลามเลีย สูดดมกลิ่นหอมและชิมรสหวานจากผิวกายเนียนนุ่มตั้งแต่กลีบปากอิ่ม ซอกคอและใบหู จนคนโดนสัมผัสถึงกับครางหวิว
“อะ...อาภพ...จะทำอะไร”

ทดลองอ่านก่อนซื้อนะคะ ^^
ซื้อผ่านเวปจะถูกกว่าซื้อในระบบ IOS ^^