เกียรติยศเเห่งหัวใจ

“กุ๊กไก่” ภรตจับข้อมือของหญิงสาวมากุมไว้ “ไม่นะเราอย่าตัดสินใจแบบนี้ มันเป็นการทำร้ายจิตใจของเราทั้งคู่ ผมขอร้อง เลิกล้มการแต่งงานกับคุณโอบบุญเถอะ”

“แล้วคุณจะเลิกล้มการแต่งงานกับคุณหมอลดามณีหรือเปล่าคะ”

“เอ้อ...คุณลดาเธอกำลังมีลูก ผมจะต้องแต่งงานกับเธอเพื่อเป็นการรองรับสถานภาพก่อน แต่ผมสัญญานะครับ สัญญาว่าจะหย่ากับเธอให้เร็วที่สุดแล้วก็แต่งงานกับกุ๊กไก่”

“คุณพูดแบบนี้ได้ยังไงคะ คิดถึงลูกที่เกิดออกมาบ้างหรือเปล่า”

“ผมก็รับเป็นพ่อเด็กนะ ผมถือว่าเป็นสิ่งที่ผมได้ทำหน้าที่ของพ่อแล้ว และที่สำคัญคนเราเมื่อไม่รักกันมันอยู่ด้วยกันก็ไม่มีความสุข ระยะหลังมานี้ ผมเริ่มรู้ว่าผมกับลดาไม่มีความเหมาะสมที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน”

“กุ๊กไก่ฟังดูเหมือนเราเห็นแก่ตัว แต่ถ้าผมกับลดามณีอยู่ร่วมชีวิตกันไปมันก็ไม่มีความสุขถึงสามคน ผม กุ๊กไก่ และลดามณีเพราะฉะนั้นเราควรมีทางออกที่พบการเจ็บปวดที่น้อยที่สุด”

“เป็นเหตุผลที่ฟังแล้วน่าตบดีจังเลย ฉันขอบอกเลยนะคะ ว่าฉันไม่เห็นด้วยกับความคิดของคุณ ฉันไม่รักคุณเลยค่ะ”

“ผมไม่เชื่อว่ากุ๊กไก่จะรักไอ้หนุ่มชาวไร่นั่น”

“ฉันอาจจะไม่รักเขา แต่ฉันก็แต่งงานกับเขาได้เพราะเขายกหนี้สินให้กับคุณพ่อ!”