ฤาสวรรค์สาป

เพราะว่ารัก....จึงจำต้องผลักไส

เพราะเกรงว่า...เธอจะต้องพบกับเภทภัย

หาก...ต้องอยู่ใกล้คนอย่างเขาที่มีอันตรายล้อมรอบตัว

“อาเป็นคนเห็นแก่ตัวรมย์ชลี หากตอนนี้เธออยากจะเปลี่ยนใจ จงหันหลังจากอาแล้ววิ่งหนีไปให้ไกลโดยอย่าได้หันกลับมาเหลียวมอง เพราะหากมีความลังเลจากแววตาของเธอเพียงนิดอาก็พร้อมที่จะฉุดรั้งและพันธนาการเธอเอาไว้ด้วยเรือนกายของอาตลอดไปแม้เธอจะไม่ยินยอมก็ตาม...อาก็จะทำ!” ชายหนุ่มพึมพำสิ่งที่อัดอั้นอยู่ภายในหัวใจ ณ เวลานี้ ความรู้สึกของเขามันบอกว่าเกินจะรับไหว หากวันใดที่ต้องมองรมย์ชลีตายจากไปเนื่องจากเส้นทางที่มีเขาร่วมเดิน

เขาเคยเปรียบเธอดั่งเช่นดวงตะวัน....ที่คอยเปล่งแสงสว่างและให้ความอบอุ่นแก่หัวใจ แต่ตอนนี้...เธอเปรียบเสมือนสายลมแผ่วไหวจับต้องหรือกักขังเอาไว้อย่างไรสายลมก็ยังคงจากไป เพราะสายลม มีหน้าที่เพียงพัดผ่านมาให้ฉ่ำชื่นหัวใจก่อนจะพัดผ่านไปตามแต่ใจเธอต้องการ...