บอสร้อน

ญาณัช...เธอเป็นแค่เลขาผู้ที่ต้องรับผิดชอบบอสที่เธอบังเอิญพลาดท่ามีวันไนท์แสตนด์ด้วย
ธเนษฐ...เขาเป็นบอสที่ต้องการความรับผิดชอบจากเลขาแบบเธอ
จากคืนที่แสนเร่าร้อน เธอได้ขยับสถานะจากเลขาเป็นเมียสุดที่รักชั่วนิรันดร์
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ไม่เอาน่า ญาได้พี่แล้วนะ”
เขาเน้นคำนี้บ่อยจัง เธอน่ะเหรอที่ได้ มีแต่เสียกับเสีย
“พี่เป็นผัวญาแล้วนะ”
เธอถึงกับห่อปาก ตอนนี้ไม่ค่อยแน่ใจว่าควรจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง
“ว่าไง...ตกลงญาจะเอายังไงกับเรื่องของพวกเรา” เขาดึงดันจนร่างอ้อนแอ้นขึ้นมาเกยตัก เธออยู่ในชุดอยู่บ้าน เสื้อยืด กางเกงขาสั้น แต่ก็ยังเซ็กซี่สะกดสายตาเขาได้อยู่หมัด
“ญา...”
ธเนษฐมองคนที่ถอนหายใจเบาๆ
“ญาจะลาออกจากบริษัทค่ะ”
“อะไรนะ!!!” เขาจ้องคนที่ไม่รู้รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา
“ค่ะ ญาจะลาออกเพื่อแสดงความรับผิดชอบที่...ล่วงเกินบอส”
“เดี๋ยวๆ ตรงไหนเหรอที่มันคือการรับผิดชอบ” เขาต้องการให้เธอรับผิดชอบทางร่างกายเขา ไม่ใช่มายุติหน้าที่การงาน
“ญา...ไม่มีความเป็นมืออาชีพ ทำอะไรลงไปโดยขาดสติ...ญาคิดว่าแบบนี้น่าจะดีที่สุดค่ะ”
“ดีอะไร...รับผิดชอบอะไร...”
“ก็...” เธอพยายามจะอธิบาย
“นี่มันคือการหนีหน้า ตัดช่องน้อยแต่พอตัว ฟันแล้วทิ้งมากกว่า”
“ฮะ! ฟันอะไรกันคะ” ตอนนี้เธอถูกมือกว้างรวบบ่าเข้าไปเขย่าแรงๆ จนเธอจำใจต้องยันบ่ากว้างเอาไว้
“ก็ที่เอาๆ กันเมื่อคืน แล้วยังเมื่อเช้า ไม่รวมที่ญาลากพี่มาจากผับเมื่อคืน สรุปคือ...มันไม่ได้มีความหมายอะไรกับญาเลยสินะ”
“เอ่อ...” เธอถึงกับติดอ่าง แล้วในสมองก็มึนงงจนตอนนี้เบลอไปหมด
“ได้ ถ้าแบบนั้นพี่ก็ไม่มีทางเลือก...”
เธอมองตามคนที่ลุกขึ้นยืน กางเกงเลของเธอที่เขายึดไปใส่ช่างบางเฉียบเสียเหลือเกิน
“บอสคะ...ไหนบอสบอกว่าเมื่อคืนเราไม่มีอะไรกันไงคะ” เธอพยายามแย้ง ขอสักนิดก็ยังดี
แต่แล้วญาณัชก็รีบขยับถอยหนี หลุบตาลงต่ำทันทีที่อีกฝ่ายหันมาขึงตาใส่ นี่บอสเขาเฮี้ยนอะไรขึ้นมาอีกแล้วสินะ
“ญาคงแกล้งสมองไม่ดี แกล้งทำเป็นจำเรื่องเมื่อเช้าไม่ได้สินะ” เขาเดินต้อนคนที่เอาแต่เดินถอยหนี ห้องก็มีแค่นี้ ญาณัชก็คิดเอาเองแล้วกันว่าจะทำยังไงให้พ้นเงื้อมมือเขาไปได้ด้วยวิธีไหน
“บอสอย่ามาทำแบบนี้ค่ะ” ในที่สุดก็ถูกเขาต้อนจนหลังชนกำแพงอย่างที่เป็นอยู่
แล้วพอช้อนตาขึ้นมองอีกฝ่ายก็เป็นอันว่าเธอพลาดถูกเขาจูบอีกแล้ว
ลิ้นไม่รักดีเกี่ยวพันออกไป พร้อมกับร่างกายที่ถาโถมเสียดสีกันราวกับโหยหา น่าอาย แต่มันก็เป็นสิ่งที่เกินจะควบคุม
“เห็นไหมญา...เธอจูบพี่ ชอบทำให้พี่คิด...” เขาไล้เบาๆ ไปบนริมฝีปากอิ่ม
“ญาไม่ได้...”
“อย่าโกหกนะ ปากญาขยับมาจูบพี่ก่อน” เขาเชยคางคนที่ตั้งท่าจะหลบตาหนี เลขาคนสวยที่เขาเคยหมายปองมาตลอด วันนี้เมื่อเขาตกเป็นของเธอแล้ว ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ เขาก็ไม่อนุญาตให้เธอเปลี่ยนใจได้อีกแน่ๆ
“ญา...” สุดท้ายพอถูกจ้องนิ่งก็ทำได้แค่เม้มปากแน่น
“ญาได้พี่แล้ว...”
ไม่รู้เขาจะเน้นอะไรหนักหนา
คนบ้า!