พ่ายรักเมียมือสอง

“ไปกันเถอะโทมัสอย่าไปยุ่งกับไอ้คนสารเลวพันนี้เลย เราอย่าเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือมันไม่คุ้มกันหรอก” แม่ของฉันเอ่ยกับบุตรเขยที่มีสถานะเป็นสามีของท่านในตอนนี้ แล้วประคองร่างสะบักสะบอมนั้นให้ลุกขึ้น
“แล้วใครเป็นเกลือใครเป็นพิมเสนล่ะ แต่กูว่าเกลือหรือว่าพิมเสนมันก็ยังมีค่ากว่าคนสารเลวที่รวมหัวกันทำเรื่องเลวระยำกับโสรยา เธอคือลูกสาวของมึง ไม่คิดว่ามึงจะเป็นแม่ระยำถึงขนาดเอาผัวของลูกไปเป็นผัวของตัวเอง” คำพูดเผ็ดร้อนคนออกมาจากปากของแดเนียลไม่หยุด
“ไอ้แดเนียล”
“หึ”
“ถ้าคนอย่างพวกกูต่ำ คนอย่างมึงก็ต่ำไม่ต่างกัน ต่ำตรงที่มึงรักเมียกู อยากได้เมียกูมาเป็นของมึงเอง แต่ก็อย่างว่าแหละเนาะ ถึงแม้ว่ามึงจะได้เธอไปครอบครองมึงก็ได้กินเศษเดนที่หลงเหลือจากกูแค่นั้นล่ะวะ”
“ไอ้ระยำ”