ทัณฑ์ร้ายกับดักลวง

“ใครอนุญาตให้คุณออกมา” เมื่อมาถึงในห้อง ธนพลจับคนตัวเล็กโยนลงเตียงนอนทันที นันทิชารีบขยับตัวลุกขึ้นนั่ง จ้องมองคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ
“ไม่มีค่ะ ผิงออกมาเอง ผิงมีสิทธิ์จะไปไหนก็ได้” นันทิชาเชิดหน้าอย่างไม่เกรงกลัว แต่พอเห็นแววตาดุนั้น หัวใจดวงน้อยก็หวั่นกลัว
“คุณไม่มีสิทธิ์หนี” ธนพลโกรธจัด มือใหญ่จับแขนเรียวไว้แน่น จ้องมองอย่างโหดเหี้ยม เขาไม่มีวันปล่อยนันทิชาไปเด็ดขาด เธอต้องอยู่เป็นนายหญิง เป็นภรรยาของเขาที่นี่
“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน” หยดน้ำตาไหลออกมาจากดวงตากลม เขาไม่เคยรักเธอ และจะให้เธออยู่ไปทำไม ทำไมไม่ปล่อยเธอไป เจ็บปวดหัวใจทุกครั้งเมื่อเขาไม่เคยรัก ทั้งที่เธอรักเขาจนหมดหัวใจแบบนี้ ธนพลขบกรามแน่น คำพูดของนันทิชาทำให้ความอดทนของเขาขาดวี้น
“เป็นสิ คุณเป็นลูกหนี้และกำลังท้องลูกของผม”
“ยังไงผิงก็จะไปจากที่นี่ ผิงอยากเจอพ่อ” นันทิชาน้ำตาไหล
“ตอนนี้มันโดนตำรวจจับขังแล้ว ถ้าคุณอยากไป รอคลอดลูกของผมก่อน ผมจะให้อิสระกับคุณ” ธนพลพูดจบก็เดินออกไปทันที เขาเริ่มควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ขืนอยู่ต่อได้ทะเลาะกับนันทิชาหนักกว่านี้แน่ นันทิชาส่ายหน้าอย่างกลัว มือบางจับท้องตัวเองไว้แน่น คำพูดของเขาเหมือนกำลังตอกย้ำว่าเขาไม่เคยรักเธอเลย เขาต้องการแค่ลูกเท่านั้น
“ไม่ ผิงไม่ให้” ลูก คือสิ่งที่เธอเหลืออยู่ตอนนี้ ชีวิตของเธอไม่เหลืออะไรแล้ว คนที่เธอรัก กลับไม่รักเธอเห็นเธอเป็นแค่ลูกหนี้ พ่อเลี้ยงก็ไม่รักเธอ มารดาก็ตายจาก เธอไม่มีวันให้เขาแย่งดวงใจของเธอไปแน่นอน ร่างบางรีบไปเปิดประตู เพื่อที่จะออกไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง
“คุณภีมเปิดประตูนะ อย่าขังผิงไว้แบบนี้ ผิงไม่มีวันให้คุณเอาลูกของผิงไป” มือบางทุบประตูรัวๆ แต่ไม่มีวี่แววว่าจะมีใครมาเปิดให้ เขาขังเธอไว้แบบนี้ไม่ได้ ร่างบางนั่งฟุบร้องไห้กับพื้นอย่างเจ็บปวด ความกลัวต่างๆแล่นเข้ามาอีกครั้ง เธอต้องยอมเขาใช่ไหม ยอมอยู่กับเขาที่นี่ใช่ไหม อยู่กับคนโกหกหลอกลวงอย่างธนพลใช่ไหม เธออยากจะหนีไปให้ไกล จากคนใจร้ายคนนี้

+++++++++++++
เวลาล่วงเลยมาจนสิ้นแสงพระอาทิตย์ ร่างบางนั่งอยู่ริมระเบียงมองออกไปยังท้องฟ้าอย่างเหม่อลอย ดวงตาแสนเศร้าไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาสดใส ใบหน้าซีด เธอคิดถึงมารดาเหลือเกิน เธออยากไปจากที่นี่แล้ว ไม่อยากอยู่แล้ว เขาไม่เห็นค่า ไม่รัก เห็นเธอเป็นแค่ลูกหนี้ แถมยังข่มขู่ จะพรากลูกไปจากเธออีก เธอไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นแน่
“โอ๊ย!” เพียงแค่ขยับตัวลุกขึ้นยืน อาการเจ็บหน่วงที่ท้องก็กลับมาอีกครั้ง มันเจ็บหน่วงแบบนี้ตอนที่ธนพลร่วมรักกับเธอเมื่อช่วงสายครั้งหนึ่ง เธอเลยไม่กล้าขยับไปไหน แต่ตอนนี้มันกลับมาเจ็บอีกแล้ว ใบหน้างามแสดงความเจ็บปวดออกมาชัดเจน สองเท้าค่อยๆเดินเข้ามาในห้อง
“ป้าดวง” อาการเจ็บเพิ่มขึ้นจนเธอกลัวไปต่างๆนาๆ ร่างบางเดินไปทางประตูจะเปิดออกไปเรียกป้าดวงให้หายามาให้
“ฮือ ใครอยู่ข้างนอก เปิดประตูให้หน่อย” มือบางทุบประตูแรงๆที่ข้างนอกเงียบเหมือนไม่มีใครอยู่ ร่างบางเจ็บจนไม่มีแรงจะยืน มือบางอีกข้างจับขอบโต๊ะไว้แน่น อีกข้างจับท้องตัวเองไว้ หัวใจดวงน้อยสั่นระรัว หวาดกลัวว่าสิ่งที่กำลังเป็นจะพรากลูกในท้องของเธอไป
“เลือด ลูก ไม่ กรี๊ด ฮื่อ…” นันทิชาสติแตกไปแล้ว เลือดจำนานมากไหลออกมาจากเรียวขางามหยดลงพื้น ใบหน้างามตกใจปนกลัว ร่างบางล้มนั่งลงกับพื้น หยดน้ำตาไหลออกมาเป็นสาย มือบางแตะสัมผัสเลือดนั้นด้วยหัวใจที่แตกสลาย เธอพยายามขยับไปที่ประตูเพื่อเรียกคนข้างนอกมาช่วย
“ช่วยด้วย ช่วยลูกของผิงด้วย” เสียงร้องตะโกนที่เหมือนดัง แต่ความจริงมันเบาจนไม่ได้ยิน ร่างบางเจ็บจนหมดแรงนอนจมกองเลือดอยู่กับพื้น ธนพลทำกับเธอเหมือนเธอไม่มีหัวใจ ถ้าลูกของเธอจากไป เธอก็จะจากไปพร้อมกับลูก อยู่ไปก็ไม่มีความหมาย เป็นได้แค่ลูกหนี้ของคนใจร้ายอย่างธนพลเท่านั้น หยดน้ำตาไหลออกมาเป็นสาย ดวงตากลมเริ่มเหม่อ ความเจ็บเริ่มเปลี่ยนเป็นชาจนไร้ความรู้สึก ทุกอย่างดับมืดสนิทไปพร้อมกับหัวใจที่แตกสลาย

++++++++++++
เนื้อหาอาจไม่ตรงตามที่อัปลงในเว็บนิยาย เพราะเป็นฉบับรีไรท์ ขอฝากนิยายเรื่อง ทัณฑ์ร้ายกับดักลวง ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกท่านด้วยนะคะ