ตราบาป

โภคินคงตกใจแทบช็อก เมื่อได้รับการแนะนำจากบิดาให้รู้จักเธอว่า
เธอคือนางรมณี ภูริวัจน์ มารดาเลี้ยงคนใหม่ของเขา!

อา...นอกจากจะตกใจ อะไรอีกหลายสิ่งหลายอย่างคงจะติดตามมา ถ้า ‘ผู้หญิง’ ที่โภคินตั้งใจว่าเขาจะแต่งงานด้วยเมื่อกลับมาถึงเมืองไทย คือนางสาว รมณี วรากุล! ดังที่เขาได้เคยให้คำมั่นสัญญากับเธอไว้เมื่อสามปีก่อน... ก่อนที่เขาจะเดินทางไปศึกษาต่อยังประเทศอังกฤษ!...

‘คุณต้องรอผมนะรมณี ผมจะกลับมาแต่งงานกับคุณ เราจะแต่งงานกัน!’

เสียงแผ่วอ่อนโยนของเขายังแว่วอยู่ในหูไม่จางหาย...หยาดน้ำใสๆ ไหลรินผ่านพวงแก้ม ‘เธอ’ มองดู ‘ผู้หญิง’ ในกระจกเงานั้นอย่างชิงชังในความเป็นผู้หญิงใจชั่ว ทรยศต่อความรัก!... เธอเกลียดรมณี!...