ช่องเขาขาด

แพร ภูมินทร์ หนุ่มวัย ๓๐ บรรจุกระสุนเบอร์ ๑ เข้าไปในปืนลูกซอง ขึ้นนกเตรียมพร้อม ย่อตัวให้เตี้ยลง จรดฝีตีนแผ่วเบา ตาสอดส่ายหาเป้าให้แน่ชัด กระสุนนัดละ ๑๐ บาท ถ้าพลาดก็ขาดทุน ถ้าไม่พลาดก็พอจะแลกกันได้กับไก่ป่า ๑ ตัว ในยามอดอยากของป่าดงเช่นบ้านวังพงแห่งนี้แกงไก่ป่าใส่หน่อไม้ดอง กับเหล้าป่าดองเลือดค่างก็ไม่เลวนักสำหรับอาหารมื้อเย็น

ยกปืนขึ้นเล็งอย่างมั่นใจ ฝีมือยิงปืนของเขาไม่เลวนักขนาดได้เหรียญเมื่อครั้งเป็นทหาร แวบหนึ่งในความคิด เขาเห็นไก่ตัวนั้นเป็นคนที่เขาเคยฆ่า ตอนรับจ้างไปรบที่ลาว

ชีวิตอันผกผันของเขาเหมือนนวนิยายผจญภัย สอบตก ม. ๘ เดินเตะฝุ่น เป็นเสมียนมหาดไทย ถูกเกณฑ์ทหารรับจ้างไปรบลาว ทัพแตกกลับมา เป็นเสมียนโรงเหล้า เตะผู้จัดการโดนไล่ออก ตะลอนเหนือตะลอนใต้
ปัจจุบันเป็นครูประชาบาลบ้านวังพง หลบร้อนไว้ชั่วคราว มาได้ ๖ เดือนแล้ว

อนาคต กำลังเริ่มต้น พร้อมกับเสียงปืนนัดนี้