คำสาปรักแวมไพร์

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้แวมไพร์บ้า!” เอลิน่าร้องประท้วง
“คิดว่าข้าอยากจะแตะต้องเจ้ามากนักหรือไง” ใบหน้าคมเข้มเริ่มดุดัน อาการเคลิบเคลิ้มถูกทำให้กระเจิดกระเจิงหายไปจนหมดสิ้น
“งั้นก็ปล่อยฉันซิ”
“ปล่อยให้เจ้ามาทำร้ายข้าอีกหรือไง อย่าหวังเลย” ชายหนุ่มโต้เถียง
“ฉันไม่ทำหรอก ปล่อยก่อนเถอะนะ ฉันเจ็บ...”
เอลิน่าส่งเสียงอ้อนวอนชายหนุ่ม เพราะเรี่ยวแรงมหาศาลของเขาที่กดตรึงร่างบอบบางไว้ ทำให้หล่อนรู้สึกเจ็บปวดกับบาดแผลที่หัวไหล่จนน้ำตาเล็ด
“เดี๋ยวข้าช่วยรักษาให้” คิลเลโน่อาสาอย่างหวังดี
“ไม่ต้อง ฉันไม่ต้องการ!”
“อยู่นิ่งๆ ข้าจะดูให้”
คิลเลโน่ แดร๊คเคนท์ไม่สนท่าทีเย็นชาของหญิงสาว มือใหญ่ตรงเข้าจับไหล่เล็กเพื่อลงมือรักษา เพียงวินาทีแรกที่สัมผัสกับเลือดสีแดงสดของหล่อน ชายหนุ่มก็รู้สึกเหมือนถูกประจุไฟฟ้าวิ่งผ่านจากมือข้างนั้นไปทั่วเรือนร่างสูงใหญ่
ดวงตาคมสีน้ำทะเลเข้มเบิกกว้างอย่างตกตะลึง เขารีบชักมือออกจากไหล่บอบบาง ราวกับร่างของหญิงสาวเป็นเปลวเพลิงที่เขาไม่สามารถจับต้องได้
...คู่ชีวิตของข้า คือหญิงสาวปากจัดคนนี้นะหรือ ข้าไม่อยากจะเชื่อเลย…