วิวาห์คนเถื่อน

จบแล้วชีวิตติดหรู คุณหนูไฮโซ หลังพ่อแม่จากไป เธอโดนฟ้องล้มละลาย ทุกอย่างต้อนให้จนตรอก
พีชานิกา จึงบากหน้าข้ามน้ำข้ามทะเลไปพบเขา นายหัวภพเทวา เพื่อทวงสัญญาหมั้นหมายที่ผู้ใหญ่สองฝ่ายเคยตกลงกันไว้
แม้ไม่เห็นด้วยกับการคลุมถุงชน แต่พอเห็นหน้าสวยๆ ของเธอ เขาก็ยอมให้เงินสิบล้านเป็นค่าสินสอด พร้อมข้อตกลง อีกสองปีจะแต่งงานกัน
แต่ทันทีที่หญิงสาวเจอเป้าหมายใหม่ ก็ถีบหัวส่งเขาอย่างไม่ไยดี
คนเถื่อน อยู่เกาะ อยู่ทะเลอย่างเขา...ควรเอาคืนผู้หญิงสับปลับ ไม่รับผิดชอบคำพูด...ยังไงดี

********

“จำตรงนี้ได้ไหม?”
เขาส่งสายตา และรอยยิ้มอย่างหนึ่ง ที่บอกกับว่า...อันตราย
เธอมองเห็นสีหน้าประหม่าของตัวเอง อยู่ในแก้วตาสีสนิมเหล็กคู่นั้น
ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ริมฝีปากหยักก็ฉกลงมา แล่บปลายลิ้นไล้เลียลงบนปากของเธอเบาๆ ช้าๆ แล้วถูไถอ้อยอิ่งนิ่มนวล
ไม่จู่โจม ใจร้อน รุกหนักเช่นครั้งก่อนๆ แต่การกระทำเช่นนี้ กลับเร้าอารมณ์อย่างเหลือเกิน
ฝ่ามืออุ่นกร้านลูบไล้ลงมาที่โค้งสะโพก บีบแก้มก้นแน่นหนั่นอย่างมันเขี้ยว แล้วเขาก็วาดฝ่ามือลงมา ราวกับจิตรกรเอกกำลังสะบัดปลายพู่กัน
ในเวลานั้นเสื้อผ้าที่สวมใส่ ก็ค่อยๆ หลุดจากกายทีละชิ้น เปลือยเปิดเผยเนื้อแท้สาวทีละส่วนซอก จนโล่งโจ้งเหลือเพียงเนื้อตัวเปล่าๆ ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว แผ่วเบา จนเธอที่เคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบ ไม่ทันได้รู้เนื้อรู้ตัว
“อ๊ะ...”
มาสะดุ้งอีกที ก็เมื่อฝ่ามืออุ่นอ้าว ทาบตะปบลงมาบนผืนผ้าสามเหลี่ยมที่ปิดบังความลับของเรือนกายเอาไว้ แผ่ประกายร้อนผ่าวมาให้รู้สึก เขาเคลื่อนขยับปลายนิ้ว เสียดสีถูไถ ราวกับตั้งใจให้เกิดประกายไฟตรงนั้น
กลีบดอกไม้ใต้ผืนผ้าถูกรบกวน สะกิดสะเกาลูบเขี่ยจนผลิซึมหยาดน้ำหวานออกมาชุ่มผ้าเตี่ยวตัวน้อยที่กั้นขวาง