ตั้งใจปั้นรัก

‘พี่บูมไม่เคยพูดเรื่องความสัมพันธ์ของเราสักครั้งเลยนะคะ’
พอฝ่ายหญิงเริ่มเอ่ยปากถึงเรื่องนี้ เขาก็ลุกเดินหนีเข้าไปในครัวหาอะไรจุกจิกทำเหมือนว่าเป็นเรื่องสำคัญที่จำเป็นต้องทำพอดีในตอนนั้น
ดลพรเข้าออกห้องเขาบ่อยกว่าที่เขาจะเข้าห้องหล่อน เวลานี้หล่อนจึงมาอยู่ในห้องของเขาเมื่อเขาโทรเรียก เขาเดินหนี หล่อนก็เดินตาม อยากพูดอะไรก็ตามที่กำลังคิดให้จบ
‘กี้ไม่ได้จะขอสถานะชัดๆ จากพี่นะ เป็นแบบนี้กี้ก็โอเค แต่จะบอกให้พี่บูมรู้ไว้เฉยๆ ที่กี้เคยบอกพี่บูมว่ากี้ชอบพี่อ่ะ กี้พูดจริงๆ ชอบมากถึงขั้นที่อยากมีลูกด้วย แต่เดี๋ยวก่อนค่ะอย่าเพิ่งเดินหนี...’
เมื่อเขาทำท่าว่าจะเดินหนีต่อไปที่ระเบียงอีก หล่อนก็เดินไปดักหน้าแล้วรีบพูดต่อ
‘เป็นเรื่องธรรมดานะคะที่ผู้หญิงตัวคนเดียวอย่างกี้จะอยากมีใครสักคนที่เป็นความมั่นคงในชีวิต กี้อยากรักเขาแบบไม่มีเงื่อนไขแล้วเขาก็รักกี้ด้วย ลูกก็เลยตอบโจทย์ตรงนี้ กี้อยากมีลูกกับพี่บูมค่ะ พี่บูมไม่ต้องเป็นพ่อให้ลูกกี้หรอก กี้ขอซื้อได้ไหม สเปิร์มพี่บูมอ่ะ ขายเท่าไรลองว่ามาได้เลยค่ะ’
‘ตลกมาก!’
เขาพูดแค่นั้นก่อนจะดันร่างของหล่อนถอยไปด้านข้างแล้วเดินออกไปยืนรับลมที่ระเบียง เมื่อหญิงสาวเดินตามหลัง เขาก็ปิดกระจกที่กั้นเป็นทางออกสู่ระเบียงเอาไว้ ดลพรจึงทำได้เพียงมองเขาหันหลังให้ผ่านกรอบประตูนั่น
‘เฮ้อ~ พูดงี้หมายความว่าไงวะ ตลกมาก? โกรธเราเหรอ หรือว่าตลกจริง’

‘พี่ต้องบอกรักอีกทีใช่หรือเปล่า ถึงจะคล้อยตามและหอบผ้าหอบผ่อนตามพี่ไปอ่ะ’
‘ใช่ค่ะ ใช่ๆๆๆ’ หล่อนรีบรับทันที ตอนแรกไม่ได้คิดเรื่องนี้ แต่พอเขาพูดขึ้นมาก็ถือเป็นกำไรของหล่อน