พระพายหมายตะวัน

“คุณพระพายแกล้งตะวันเหรอคะ?”

“หืมม?” เป็นงง พระพายไม่เข้าใจว่าทำไมคนถามคิดได้แบบนั้น เธอไม่รู้จักยัยนี่มาก่อนด้วยซ้ำ ทำไมคิดว่าตนเองทำไปเพราะต้องการแกล้งกัน เพิ่งรู้จักชื่อก็ตอนเขาบอกออกมาเมื่อกี้นี่เอง “ชื่อตะวันเหรอ?”

“ค่ะ” ตะวันรู้สึกผิดอยู่นิดหน่อย ที่ไปถามแบบนั้นเหมือนว่าคนตรงหน้าจะไม่ได้รู้จักเธอสินะ ตอนแรกตะวันนึกว่าเขาจะรู้ว่าเธอเป็นคนที่วาดภาพนั้น เลยอยากจะแกล้งกัน

“ชื่อน่ารักดีนะ”

“คะ?”

“เราบอกว่าชื่อเธอน่ารักดี”

“……..” บอกไปก็ทำแผลไปด้วยอย่างเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้ พระพายอมยิ้มเล็กๆ เมื่อทำแผลให้เสร็จ แล้วเงยไปสบสายตาคนที่มองตัวเองอยู่ แล้วเธอก็เอ่ยประโยคที่อยู่ในใจของตัวเองออกมาให้อีกคนรับรู้

“คนก็น่ารัก”