Love Me Now! รักเถอะครับ!

“ผมไม่สนว่าพี่จะเป็นยังไง ผมชอบพี่!”
“ตอนนี้มึงก็พูดได้ มึงยังไม่รู้จักกู” ดูแม่ง…ยังจะหาเหตุผลมาผลักผมออกไปไกลจากเขาอีก
“พี่ก็ให้โอกาสผมได้รู้จักพี่สิวะ!”
“อย่าขึ้นเสียงใส่กูอชิ มึงพอเถอะ ออกไปให้ห่างจากกูซะ” พูดง่ายนะพี่มึงอะ!
“แล้วที่เป็นอยู่นี่ไม่ห่างเลยไงฮะ!? พี่แม่งใจร้ายว่ะ กูเจ็บนะไอ้เหี้ย! ไล่กูอยู่ได้ ฮึก! คำก็ไป สองคำก็รำคาญ! พูดคำอื่นไม่เป็นหรือไงฮะ!” อย่าไหลนะเว้ย! แม่งไม่แมนเลยกู! อย่าร้องนะอชิ! แค่คำพูดไม่กี่คำมึงจะร้องไม่ได้เด็ดขาด!!
“…กูมันก็ใจร้ายแบบนี้ล่ะ ไปซะ” เจ็บได้อีก! พี่มันสะบัดมืออกแล้วดันผมให้ออกห่างจากประตูรถ ผมผลักพี่มันแรงๆครั้งหนึ่งก่อนปิดประตูรถแล้วดันร่างสูงกว่าของมันจนแผ่นหลังกว้างชิดประตูรถ
“ถ้าพี่มึงไล่กูอีกคำเดียวอย่าหาว่ากูไม่เตือนนะพี่ทศ! ฮึก” ผมผลักเขาติดชิดกำแพง ขู่ทั้งน้ำตาที่คลอเตรียมพังเต็มที่แล้วตอนนี้
“กูบอกมึงว่าเลิกทำตัวน่ารำคาญแล้วไสหัวปะ...กึก!” ผมไม่อยากฟังคำพูดร้ายกาจจากพี่มันแล้ว เจ็บสัด! น้ำตากูนี่ห้ามไม่ไหวแล้ว
มันไหลรินลงตามแรงโน้มถ่วง มือคล้องคอพี่มันดึงลงมาชิด ผมบดจูบลงไปบนริมฝีปากหนาร้อนของเขา เรียวลิ้นกระหวัดดึงดูดลิ้นร้อนของอีกคน ไล่ต้อนจนเขาจูบตอบกลับมาด้วยความร้อนแรง กลิ่นเบียร์ติดอยู่ปลายลิ้นของอีกฝ่ายพาลพาผมมัวเมากลิ่นนั้น