ท่านแม่ทัพช่างอารมณ์แปรปรวนยิ่ง!

‘เสิ่นจือเหมย’ ท่านหญิงน้อยแห่งวังหย่งจงอ๋อง ที่แม้ยามปกติจะชอบตีสีหน้าเย็นชาใส่ผู้อื่นอยู่เสมอ แต่ที่แท้แล้วภายในก็เป็นเพียงสตรีที่เจ้าเล่ห์ ซุกซนผู้หนึ่งก็เท่านั้น เมื่อวันหนึ่งทางบ้านคิดจะจับนางให้ไปหมั้นหมายกับผู้ใดก็ไม่ทราบ หญิงสาวจึงถือโอกาสนี้หลบหนีออกจากบ้านไปท่องยุทธภพอันกว้างใหญ่เสียเลย!

‘เซินลู่หลิง’ แม่ทัพหนุ่มที่ไต่เต้ามาตั้งตั้งแต่การเป็นทหารชั้นผู้น้อย ด้วยความสามารถของเขา ไม่กี่ปีจึงได้ควบคุมบัญชาการกองทัพปีกซ้ายแห่งแดนประจิมในที่สุด ด้วยอายุเพียงยี่สิบสองปี อนาคตทางการทหารข้างหน้าของเขาจึงยังอีกยาวไกล และรุ่งโรจน์สว่างไสวยิ่ง

คำเล่าลือเกี่ยวกับคนผู้นี้ เดี๋ยวก็ว่าท่านแม่ทัพเป็นคนสุขุม มั่นคง และเด็ดขาดในการรบ ทว่าก็อบอุ่นอ่อนโยนกับสตรียิ่ง แต่อีกคำเล่าลือกลับบอกว่า เขาโมโหร้าย เกรี้ยวกราด ดุดัน รวมทั้งเกลียดสตรีเป็นที่สุด

อ่า เสิ่นจือเหมย ที่บังเอิญได้เข้ามาพัวพันกับเขาก็ให้งงไปหมดแล้วว่า ที่แท้ตัวตนที่แท้จริงของเขาเป็นเช่นใดกันแน่?

*******************************************************************

“ข้าชอบท่าน ชอบมาตั้งแต่วันแรกที่เราได้พบกัน รู้หรือไม่ตอนนั้นข้าดีใจเพียงใดที่เห็นว่าท่านยังเก็บป้ายหยกชิ้นนั้นของข้าเอาไว้” หญิงสาวจ้องลึกเขาไปในดวงตาของชายหนุ่ม เอ่ยย้ำถ้อยคำอย่างจริงใจ

ไม่รู้ว่าถ้อยคำสารภาพนี้ส่งผลต่อความรู้สึกของเขาอย่างมากมายมหาศาลเพียงใด

“สตรีร้ายกาจ รู้หรือไม่ทำเช่นนี้หากข้าควบคุมตนเองไม่ได้แล้วเจ้าจะเสียใจ” น้ำเสียงทุ้มที่แหบพร่าขึ้นมาอย่างกะทันหันกระซิบให้นางได้ยินข้างหู

ใครว่านางไม่รู้เล่า แต่เสิ่นจือเหมยไม่อยากรั้งรออีกต่อไปแล้ว เพราะวินาทีที่นางถูกคนพวกนั้นจับไป หากนางต้องตายไปในตอนนั้น ทุกอย่างที่ยังไม่ได้พูดก็คงไม่มีโอกาสได้พูดไปตลอดกาลแล้ว

“แล้วถ้าข้าอยากเสียใจเล่า”

ไม่ทันให้เซินลู่หลิงได้ขบคิดในคำพูดของนางหญิงสาวให้กระจ่าง นางก็อาศัยโอกาสที่เขากำลังงุนงง ดันเขาให้ล้มลงบนเตียงก่อนที่นางจะเป็นฝ่ายพลิกขึ้นมาอยู่บนร่างของเขาแทน

“เจ้าจะทำอะไร”

“ทำเรื่องน่าเสียใจอย่างไรเล่า” หญิงสาวเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ราวกับราชสีห์ที่ตะครุบได้กระต่ายตัวน้อยเอาไว้ในอุ้งมือ ซึ่งก็คือบุรุษร่างยักษ์ที่นอนอยู่ใต้ร่างนางในตอนนี้อย่างไรเล่า

“ท...ท่านหญิง เรื่องแบบนี้ ท่านจะเสียหาย” เขาเรียกขานฐานะของนาง เพื่อเอ่ยเตือนให้หญิงสาวรู้ตัว

จากท่าทีกราดเกรี้ยวดุดัน ไฉนจึงกลายเป็นท่าทางสั่นเทาไม่มั่นใจเช่นนี้ไปได้กัน ยิ่งเห็นหญิงสาวก็ยิ่งรู้สึกเอ็นดูคนที่อายุมากกว่าตนขึ้นมาเสียอย่างนั้น

“เรียกข้าว่า เหมยเอ๋อร์”

“เหมยเอ๋อร์...”

“เด็กดี ไม่คิดหรือว่าท่านจะเป็นฝ่ายเสียหายน่ะ เซินลู่หลิง” หญิงสาวว่าพลางค่อยๆ ลอกคราบชายหนุ่มออกมาทีละชิ้น ก่อนจะไล้มือสัมผัสแผงอกหนั่นแน่นเปลือยเปล่าของเขา

ริมฝีปากบางประทับจูบที่รอยแผลเป็นมากมายบนแผงอกของเขาทีละแผล ทีละแผล แผ่วเบา อ้อยอิ่ง...


เรื่องนี้นางเอกเสิ่นจือเหมยของเราเป็นลูกสาวของ หย่งจงอ๋องเสิ่นเฟิงหยาง กับเว่ยจิวอิง จากเรื่อง 'สามีข้า...ท่านช่วยอ่อนโยนหน่อยได้หรือไม่' นะคะ แต่ไม่เชิงว่าเป็นภาคต่อค่ะ เพราะเรื่องราวแยกจากกัน สามารถอ่านแยกได้เลยค่า ^^


((ซื้อที่หน้าเว็บถูกกว่าซื้อผ่านระบบ apple นะคะ))