เป็นพระเอกในนิยายใครว่าง่ายอย่างที่คิด เล่ม 1

เมื่อจิงหลิวนักเขียนฝีมือฉกาจเจ้าของนามปากกา นักเลียไข่สะท้านโลกันตร์ ผู้ชื่นชอบกลั่นแกล้งตัวละครเป็นชีวิตจิตใจ เกิดตายเพราะโมโหหิว แล้วถูกเทพแห่งโชคชะตาถีบส่งให้มาอยู่ในร่างของพระเอกนิยายที่ตัวเองเขียนเอาไว้ จิงหลิวจะทำอย่างไรกับชีวิตที่ตัวเองเคยแกล้งจนแทบไม่เป็นผู้เป็นคน

............................................................................................................

ด้วยเหตุที่ว่าในขณะที่ใช้มือดันแผงอกคนตรงหน้าตนอยู่นั้น จู่ๆ ก็ถูกฝ่ามือเรียวยาวทั้งสองข้างมาจับยึดข้อมือของตัวเองเอาไว้ ก่อนจะนำมันยกขึ้นไปไว้เหนือศีรษะพร้อมกับใช้มือเพียงข้างกดตรึงเอาไว้
มาถึงตรงนี้จิงหลิวที่โดนปลายลิ้นรุกล้ำเข้ามาในโพรงปากถึงกับหน้ามืดตาลาย จนอดไม่ได้ที่จะสบถในใจออกมา ‘ไม่ได้จิงหลิวแกน่ะเป็นพระเอก จะมาถูกตัวร้ายจับกินแบบนี้ไม่ได้’


......................................................................
คำเตือน

นายเอกนั้นมีนิสัยปากปีจอ(นิสัยนี้จะแก้ไม่หาย) ใจร้อน ใจเร็วด่วนได้ มักง่ายขี้เกียจ ซกมกหน้าด้านหน้าทน ติดการพนันด้วย และเนื่องด้วยตัวเองเป็นนักเขียนจึงเห็นตัวละครที่ตัวเองสร้างขึ้นมาไม่มีค่าประมาณอยากเขียนอยากสร้างก็แค่เขียนลงไปพอมาอยู่ในนิยายจึงทำให้น้องปรับตัวไม่ได้นะคะ

จิงหลิวในชีวิตจริงเป็นคนขี้อิจฉาริษยาหมั่นไส้พระเอกมากเลยแกล้งสารพัด แต่พอมาอยู่ในฐานะพระเอกก็เลยหมั่นไส้ทุกคนที่หน้าตาดีกว่าตัวเอง(555) เป็นคนที่ปากตรงกับใจคิดอะไรพูดออกมาเลย

แต่พอมาอยู่ในนิยายเรื่องนี้ทำให้น้องต้องโกหกเพื่อหาทางมีชีวิตรอด ซึ่งจิงหลิวเป็นคนที่โกหกไม่เนียนเท่าไร(โกหกไม่เก่ง) คิดว่าตัวเองมีสกิลตอแหลขั้นเทพแต่จริงๆ คือกากสุดๆ ในเรื่องน้องพยายามทำให้ตัวเองอายุ 13-14 ตามอายุของจางเหวินเซียวนะคะ เขาพยายามทำแล้วบางครั้งทำไม่ได้หลุดบ้างก็มี เราเขียนแบบนี้เพราะต้องการสะท้อนความไม่ง่ายในตัวละครที่จิงหลิวต้องมาเป็นนะคะ(ตามชื่อแหละ เป็นพระเอกในนิยายใครว่าง่ายอย่างที่คิด)

ที่เราเขียนแบบนี้เพราะนิยายที่ส่วนใหญ่หลุดเข้ามาตัวเอกใช้รู้ความสามารถ ปรับตัวได้เก่งกาจมันมีเยอะมากเราเลยอยากแหวกบ้างอะไรบ้าง และอีกอย่างที่สำคัญจิงหลิวเขาไม่เคยมีเพื่อนค่ะ จึงเข้าสังคมไม่เป็นเอาแต่ใจ นิสัยน้องจะค่อยๆ ปรับไปตามกาลเวลาค่ะ หากใครรำคาญต้องขออภัยจริงๆ ///โค้ง