ผู้จัดการอย่าหือกับเชฟใหญ่

อิทธิภพโน้มใบหน้าลงมาชิดใบหน้าของหญิงสาว นิ้วหัวแม่มือลูบไล้ริมฝีปากอิ่มซึ่งเป็นสีชมพูเข้มตามธรรมชาติ
ท่าทางเขาเหมือนไม่ได้ตั้งใจฟังหล่อนพูดเลย แต่ราวกับกำลังหลงใหลคลั่งเคลิ้มอยู่ในมนต์เสน่ห์บางอย่างที่หล่อนไม่ได้ตั้งใจจะร่ายใส่
“คุณอิท...ฉันว่าคืนนี้ เรา...ต่างคนต่างทำดีไหมคะ”
“หมายความว่ายังไง”
“ฉันเองไม่ได้ซีเรียสเรื่องเซ็กซ์ แต่ว่าเราไม่ได้รู้จักกันดีมากพอจะนอนด้วยกัน คุณก็ masturbate ของคุณไป...”
“แล้วคุณ...?”
“ฉันก็จะทำส่วนของฉัน”
“คุณจะทำอะไร” เขาถามขึ้นน้ำเสียงแผ่วโหยคล้ายรำพึงกับตัวเองมากกว่าจะถาม
“Humping ค่ะ”

“เอ้อ ยังไงก็ตามนะคะ คุณห้ามดุห้ามว่าห้ามทำให้เชฟฉันต้องอับอายขายหน้าน้องๆ ในร้าน ถึงคุณจะเป็นผู้จัดการ แต่เชฟใหญ่คือหัวใจของร้าน เขาใหญ่กว่าคุณนะจะบอกให้ เมื่อกี้ก่อนมาฉันเห็นคนที่ครัวทำหน้าเหมือนว่าอรจะถูกคุณเรียกไปดุ ก็เลยมาเตือนคุณไว้ก่อน”
“แต่ผมไม่เคยคิดจะดุด่าว่ากล่าวเชฟคุณเลยนะ ผมจะทำอย่างนั้นไปทำไมถ้าไม่มีเหตุ”
“ไม่รู้แหละ เชฟใหญ่เป็นสมบัติของร้าน ฉันต้องออดอ้อนเขาอยู่ตั้งหลายที แต่ช่วงนั้นเขาติดแฟน ขอร้องแทบตายเขาก็ไม่สน แต่ตอนนี้โอกาสดี แถมฟีดแบ็กจากลูกค้าก็เป็นเชิงบวกมากด้วยตั้งแต่อรมาทำงานที่ร้าน ดังนั้นห้ามอิทไปหือกับเชฟใหญ่เป็นอันขาด ถ้าอรเกิดมาฟ้องรัตน์เมื่อไรล่ะก็ เป็นเรื่อง”
อิทธิภพส่ายหน้าให้กับความคลั่งรักที่ธารารัตน์มีต่อเพื่อนสาวของหล่อน เขาไม่สนว่าใครเป็นเพศอะไรหรือจะชอบเพศไหน รู้แต่ว่าอยู่ดีๆ การเป็นผู้จัดการร้านกลับทำให้เขารู้สึกต่ำต้อยขึ้นมาแปลกๆ