เมฆาเคียงสายธาร

ในที่สุดเรื่องราวของไทรแองเกิลก็มาถึงจุดจบ...และจุดเริ่มต้น
เมฆินทร์ อดีตนายใหญ่แห่งไทรแองเกิล ผู้ชายที่ไม่เคยยอมรับตัวเองได้เลยว่า เขา...ตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ผู้หญิงคนนั้นดันเป็นศัตรูที่จะไม่มีวันได้ลงเอยกับเขา
แล้วหากสมมติว่าเขาต้องตาย เมฆินทร์เลยคิดว่า มันคงเป็นเรื่องดีหากเขาลากเธอลงนรกไปด้วยกัน อย่างน้อยที่นั่น...เราสองคนก็คงเป็นแค่ผีที่รักกันเท่านั้นเอง

*******************************
“เรามาพูดกันแบบเปิดอกเลยดีกว่า”
น้ำเสียงของเมฆินทร์เรียบเย็น บ่งบอกว่าเขาใกล้จะหมดความอดทนเต็มทีแล้ว หญิงสาวเผลอกลั้นลมหายใจเมื่อชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาสบตากันในตอนหลัง
“คุณรู้เรื่องของผมแล้วใช่ไหม”
“…”
“อย่าให้ผมต้องถามซ้ำสลิล”
เมื่อเขาเริ่มส่งเสียงคำราม หญิงสาวก็ยอมพยักหน้ารับในตอนหลัง
ใช่
เธอรู้เรื่องของเขา
ทั้งเรื่องที่ว่าเขารู้มาตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอเป็นใคร เข้าไปทำอะไรที่นั่น หรือแม้แต่เรื่องที่เขาจงใจวิ่งเข้าใส่กระสุนเพื่อตรงดิ่งเข้าสู่ความตาย
ทั้งหมด…
สี่ปีก่อน ที่เขาทำไปทั้งหมดก็เพื่อต้องการจบชีวิตของตัวเองลง
เมฆินทร์ที่เสียสติคนนั้นกำลังจะตายเพราะโรคหัวใจที่มีมาตั้งแต่กำเนิด และให้เลือกระหว่างภาวะหัวใจล้มเหลวที่ไม่อาจคาดการณ์ได้ กับการวิ่งเข้าใส่กระสุนของคนทรยศ เขาเลือกอย่างหลัง
เขาจะได้ตายอย่างสมศักดิ์ศรีของนายใหญ่แห่งไทรแองเกิล และเพื่อผลประโยชน์สูงสุดขององค์กรที่เขาสร้างมันขึ้นมาเพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียว
ทิชากร
แปลบ
ชื่อนั้นทำให้เธอปวดแสบปวดร้อนในอกและในลมหายใจจนทนแทบไม่ไหว หญิงสาวเบือนหน้าหนีใบหน้าคมคายที่เย็นชาอย่างถึงที่สุด
จะมีสักครั้งไหมที่เขาจะแสดงอารมณ์อย่างอื่นตอนที่อยู่กับตน
ไม่มีหรอก
มันจะไม่มีวันเกิดขึ้น
เพราะหัวใจของเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ ตรงนี้
แล้วต่อให้เธอดันทุรังและพยายามไปมากกว่านี้อีกสักเท่าไหร่ เขาก็ไม่มีวันเป็นของเธอ
จนตายก็ไม่ใช่
เมฆินทร์ประสานมือเอาไว้บนต้นขาผอมแห้งแล้วมองคนที่คล้ายกับถูกหวดด้วยแส้เมื่อเขาเอ่ยถามว่า
“เอาละสลิล ผมอยากถามคุณอีกข้อ”
“…”
“คุณเอาหัวใจของใครมาเปลี่ยนให้ผม หืม?”

ชุดไทรแองเกิล
ดวงจันทร์หลังหมู่เมฆ
ดวงดาวตอนกลางวัน
น้ำค้างกลางแสงแดด
เมฆาเคียงสายธาร