ลุ่มหลงกรงรัก

บอส...เขาไม่เข้าใจที่เธอพูดหรือไงว่าเธอไม่อยากอยู่ใกล้คนที่หน้าเหมือนอดีตคนรักราวกับโขกออกมาจากพิมพ์เดียวกัน แต่ยิ่งเธอหลีกหนี เขาก็ยิ่งเกาะติด ยิ่งเธอถอยห่างเขาก็ยิ่งเดินเข้าหา ทำไมถึงเป็นคนที่เข้าใจอะไรยากอย่างนี้นะ....


++++++++++

หญิงสาวกินอาหารที่เขาเตรียมไว้ให้เพียงสี่ห้าคำตามมารยาทก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ประตูเพื่อกลับบ้าน
“จะไปไหนครับ”
“กลับบ้าน”
“ผมไม่อนุญาตให้เมียผมออกจากบ้านในชุดแบบนี้” ตอนนี้เธอใส่เสื้อเชิ้ตเพียงตัวเดียวที่ความยาวคลุมเลยสะโพกกลมกลึงเพียงเล็กน้อย ชุดชั้นในก็ไม่ได้ใส่เลยแม้แต่ชิ้นเดียว
“แต่ฉันจะกลับบ้าน” เธอไม่สนใจคำจำกัดความสัมพันธ์ปล่อยให้เขาอ้างไปก่อน เพราะรู้ดีว่าหากโต้แย้งไป เธออาจจะโดนจับกินอีก
“คุณกินข้าวไปนิดเดียวเอง มานั่งกินข้าวด้วยกันก่อนนะครับ” คริสบอกก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มอย่างเผด็จการ
“ฉันอิ่มแล้ว” เธอดิ้นไม่ยอมง่ายๆ
“แต่ผมยังไม่อิ่มนี่ครับ” เขาบอกก่อนจะวางเธอลงบนเก้าอี้ แล้วนั่งลงข้างๆ
“คุณก็กินไปสิ” มือเรียวพยายามดันขาของเขาที่ยกขึ้นมาพาดเพื่อกดขาเธอเอาไว้
“ถ้าคุณไม่ยอมนั่งกินข้าวดีๆ ผมจะเลิกกินข้าวแล้วหันไปกินคุณแทนดีไหมครับ”
“...”
“คุณก็น่าจะรู้นะครับ ว่าถ้าผมได้เริ่มต้นกิน ผมจะกินอย่างตะกละและกินไม่หยุดจนกว่าจะเช้า” ชายหนุ่มบอกพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้เธอ
“หิวก็กินไปเลย ข้าวอ่ะ” หญิงสาวรีบตักข้าวใส่ปากอีกฝ่ายก่อนจะก้มหน้าหลบสายตาร้อนแรงที่จับจ้องอยู่...