ทาสรักมาเฟีย

คนหนึ่งพร้อมจองจำและกักขังเธอเอาไว้ใต้อาณัติของเขา ในขณะที่อีกคนเป็นได้แค่เหยื่อที่น่าสงสาร

คาเรน
มาเฟียไร้หัวใจ ไร้ความรู้สึก คำว่าสารเลวคงน้อยไปสำหรับเขา ความอ่อนแอคือสิ่งที่เกลียดที่สุด
"ที่กูสั่ง มึงไม่ฟังเลยใช่ไหม!"

เลน่า ดาร์เลน่า
ถ้าวันนั้นเธอไม่ไปที่นั่น ชีวิตเธอคงจะดีกว่านี้ใช่ไหม เธอจะยังสัมผัสกับคำว่าอิสระได้จริงๆใช่ไหม

"ฮึก ฮือออ อย่าทำหนู"

แกร็ก
ร่างหนามองกระบอกปืนสีดำตรงหน้า แสยะยิ้มออกมาโดยที่ไม่มีใครสามารถคาดเดาอารมณ์ของเขาตอนนี้ได้ ก่อนที่ทุกอย่างรอบตัวจะตกอยู่ในสถานการณ์อึดอัด กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
พรึ่บ
"อ๊ะ!" ร่างหนายกปืนขึ้นจ่อหน้าเสี่ยดนัยทันทีซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เสี่ยนั่นดึงร่างของเลน่าขึ้นมาบังตัวเองเอาไว้อย่างคนเห็นแก่ตัวและหมาจนตรอก

"...!" ร่างบางตัวแข็งทื่ออย่างตกใจ ดวงตากลมโตเบิกโพล่ง ไม่ใช่เพราะตกใจกับสิ่งที่จ่ออยู่ตรงหน้าแต่เพราะเธอเผลอสบตากับสายตาคู่นั้น สายตาที่พร้อมจะดึงเธอลงสู่ความมืดมิด สายตาที่ไร้ซึ่งความปราณี และเป็นสายตาคู่เดียวกับที่เธอเห็น...ในซอยนรกนั่น ในขณะที่ร่างหนามองเด็กสาวตรงหน้าด้วยสายตานิ่งเรียบ ไม่ได้รู้สึกอะไรถึงแม้ว่าเธอจะเป็นคนเดียวที่เห็นเหตุการณ์ในวันนั้นทั้งหมด