ละลายหัวใจนายจอมโหด

“ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม…” เค้ามองหน้าเธอด้วยสายตามที่อ่อนไหว
“ เราจบกันไปนานแล้วจริงๆพี่ไม่ควรจะกลับมาด้วยซ้ำ…”
“ อิ้งค์...พี่ขอโทษพี่ผิดไปแล้ว…” เค้าดึงมือเธอมาจับเอาไว้
“ ปล่อยค่ะอิ้งค์รีบไป…” อิ้งค์พยายามปัดมือของพัชออก อิ้งต์ใช้อีกมือดึงที่ปลดล็อกประตูรถและเปิดประตูออกไปเพียงนิดแต่ก็ยังลงจากรถไม่ได้เพราะพัชไม่ยอมปล่อยเธอ
พรึ่บ!!” แต่ในตอนนั้นฮันก็เดินมาที่รถของพัชแล้วเปิดประตูฝั่งที่เธอนั่งอยู่จากนั้นก็ดึงตัวเธอออกมาอย่างแรงจนตัวเธอเซออกมาจากรถ เค้าฉุดกระชากตัวเธอเดินตามเค้ามาจนกระทั่งพัชเองที่ไม่ยอมเหมือนกัน ก็วิ่งมาคว้าแขนเธอเองไว้
“ ปล่อยอิ้งค์ไอฮัน!.....”
“ อย่าเสือก!!” ฮันหันมาผลักอกพัชออกแล้วปัดมือพัชอีกครั้งอย่างแรงก่อนจะดึงอิ้งค์มากอดเอาไว้ในอ้อมแขนข้างนึงของตัวเอง ท่ามกลางสายตาเพื่อนๆในกลุ่มที่อยู่ไม่ไกลและหนิงกับผู้คนที่เดินผ่านไปมาแถวนั้น
“ มึงไม่ได้เป็นอะไรกับอิ้งค์อย่ามาทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของ…”
“ ถ้างั้นแบบนี้เป็นเจ้าของรึยัง…” ฮันเอ่ยคำพูดออกมาด้วยสายตาเรียบนิ่งเย็นชาก่อนจะสอดมือเข้าท้ายทอยคนตัวเล็กเเล้วโน้มหน้าลงไปจูบเธอก่อนจะผละออก อิ้งค์ตกใจจนตัวเเข็งทื่อทำอะไรไม่ถูกเธอไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดผู้ชายสองคนนี้ถึงมาวุ่นวายกับเธอและก็ไม่รู้ว่าทำไมเค้าถึงจูบเธอแต่สิ่งที่ฮันทำตอนนี้มันทำให้เธอใจสั่นไปหมดหัวใจมันเต้นระรัวจนแทบบ้า