พรหมจรรย์นอกหัวใจ

**เพราะเธอคือตัวต้นเหตุที่ทำให้ครอบครัวของพี่สาวเขาต้องระส่ำ
น้องชายเพียงคนเดียวอย่างแดน ดิษยภูมิ จึงนิ่งเฉยอยู่ไม่ได้
เขาคาดโทษ และฉวยเอาเนื้อตัวแสนบริสุทธิ์ของเธอมาลงทัณฑ์ T_T
พรหมจรรย์อันหวงแหนที่ดมิสาต้องสูญเสียไป แดนต้องชดใช้ด้วยหัวใจทั้งหมดที่เขามี
_________
ดมิสาเริ่มคิดกังวล.. ไม่กี่วันมานี้ เธอแอบไปหาอ่านความรู้เรื่องเซ็กซ์ในโซเชียล
มีเดียอย่างละเอียด และรู้แน่ว่าความสัมพันธ์ทางกายซ้ำ ๆ เช่นนี้ อาจทำให้เธอเกิดมีบางอย่างที่เป็นปัญหาตามมาทีหลังได้ ..แดนเองก็เช่นกัน ครั้งนี้เขาไม่ปากหนัก หลังจากถอนตัวตนออกมาจากกายของเธอเธอแล้ว ชายหนุ่มก็ว่า
“อย่าลืมกินยาคุมฉุกเฉินล่ะ ถ้าไม่อยากท้องแบบไม่พึงประสงค์ขึ้นมา”
“ยะ...ยาคุม...”
“ใช่ ยาคุม”
คนพูดคว้ากางเกงขึ้นมาสวม จากนั้นก็ตามด้วยเสื้อเชิ้ตที่โยนพาดไว้บนโต๊ะ
ใกล้ ๆ เมื่อกี้นี้
“ฉันก็อดกังวลอยู่หน่อย ๆ ไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าเธอน่าจะเชี่ยวชาญเรื่องพวกนี้ดีอยู่แล้ว อ้อ...แล้วอย่าคิดว่าจะเอาเด็กมาเป็นเครื่องต่อรองอะไรจากฉัน เพราะถึงทำอย่างนั้น เธอก็จะไม่ได้อะไรเลยอยู่ดี ขอเตือนไว้นะว่าอย่าแม้แต่จะคิด ดมิสา”
“คุณคิดว่าฉันจะเอาเรื่อง...ท้องมาผูกมัดหรือยัดเยียดให้คุณต้องรับผิดชอบงั้นหรือ คุณรังแกฉันยังไม่พอ ยังจะมาโยนข้อกล่าวหาน่าอายแบบนี้ให้ฉันอีก คุณนี่มันไม่ใช่ลูกผู้ชาย คุณมันคนหน้า...”
“ขอเตือนว่าถ้าไม่อยากเจอยกสองแบบเมื่อกี้ ก็อย่าปากกล้าให้เกินตัวนะดมิสา ฉันไม่ได้ใจดีอย่างพี่วัฒน์ ข้อนี้เธอน่าจะรู้”
_________
เจ้าของร่างบางต้องร้องอุทานขึ้นอีกครั้ง เมื่อแดน
ไม่รับในคำขอโทษ สองมือของเขาจับเธอเหวี่ยงทีเดียวจนถลาไปกองอยู่บนเตียง.. มือเล็กรีบตะครุบชายเสื้อที่ถลกขึ้นไปถึงโคนขาให้กลับลงมาคลุมปิดเนื้อนวลขาวเนียนนั่นอย่างรวดเร็ว ..แต่นั่นก็ไม่เร็วไปกว่าสายตาคมปลาบของแดนได้ .. เสียงร้องห้ามจากนั้นไม่มีความหมายกับชายหนุ่มอีกต่อไป ร่างสูงใหญ่
ที่กรุ่นไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ตามลงมากักเธอเอาไว้บนเตียงนุ่ม
“คุณจะทำอะไรคุณแดน!!”
“เงินนั่นฉันให้ ถือเป็นค่าชั่วโมงคืนนี้ก็แล้วกัน”
คนว่าบุ้ยใบ้ไปยังปึกเงินที่โยนไว้ในตอนแรก
“ไม่นะคุณแดน!”
“จะรีบปฏิเสธไปทำไม ลองดูก่อนก็ไม่เสียหลายนะ ไม่แน่ เธออาจติดใจจนไม่อยากหวนกลับไปหาพี่วัฒน์อีกเลยก็ได้ ฉันยังโสดนะดมิสา เพราะฉะนั้นเธอไม่ต้องห่วงเรื่องที่จะต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ เพราะกลัวเมียหลวงจะมาเห็น”
“ถ้าคุณแตะต้องฉันวันนี้ คุณจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตคุณแดน!”
หางเสียงนั้นสั่นสะท้านด้วยความหวาดหวั่นเต็มหัวใจ แต่แดนไม่ฟัง
“ถ้าไม่อยากให้ฉันเสียใจหรือว่าเสียดายเงิน ก็ช่วยทำตัวเป็นผู้ขายบริการที่ดีหน่อยสิ”
“ฉันไม่ได้ขายตัวนะ!”
เธอตะเบ็งขึ้นพร้อมกับดิ้นรนแรง ๆ อีกครั้ง แดนหัวเราะ
“รับเงินมาอาบน้ำรอนี่นะไม่ขาย บอกเด็กอมมือมันยังไม่เชื่อเลยแม่คุณ
กล้าทำ แต่ไม่กล้ารับนี่"
_________

ขณะที่หน้าคม ๆ ของคนใจร้ายกำลังซุกไซ้ลงกับซอกคอ เธอก็เบี่ยงบ่ายใบหน้าหนีเท่าที่จะทำได้
“จะทำอะไรน่ะคุณแดน นี่คุณจะบ้าไปแล้วหรือไง!”
หญิงสาวหุบปากฉับทันทีที่เห็นว่าเขาเอื้อมมือไปกดอินเตอร์คอมที่ตั้งบนมุมโต๊ะ
“ถ้าผมไม่สั่ง ใครก็ห้ามเข้ามา”
“ค่ะท่าน”
สิ้นเสียงตอบรับจากคนข้างนอก แดนก็กวาดมือเอาแฟ้มงานและเอกสาร
ที่วางอยู่บนโต๊ะลงไปกองกับพื้นพรมแบบไม่สนใจว่ามันจะยับเยินหรือเสียหายยังไงบ้าง ..เขาออกแรงเกร็งแขนนิด ทั้งตัวของดมิสาก็ถูกยกขึ้นไปเกยกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนโต๊ะทำงานเขา ต่อให้เธอจะร้องห้ามทุบตีข่วนจิกยังไงมันก็ไม่
เป็นผล.. ชายหนุ่มกระชากรั้งชายกระโปรงสั้นของเธอให้ร่นขึ้นไปกองอยู่เหนือสะโพก ส่วนเชิ้ตกระดุมหน้า ถ้าไม่ติดว่านี่คือที่ทำงาน และดมิสาจะกลับออกไป
ในสภาพเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งไม่ได้แล้วล่ะก็ มีหวัง...แดนได้กระชากมันหลุดอ้าออกตลอดแนวเป็นแน่ .. อารมณ์ที่พลุ่งพล่านทั้งความรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
ผสมปนเปกับแรงปะทุของไฟปรารถนา ที่แม้จะบอกตัวเองว่าดมิสาไม่ดียังไง
แค่ไหน มันก็ไม่ทำให้ความต้องการที่มีในตัวเธอลดน้อยลงไปได้เลย
..ยิ่งหลังจากคืนนั้นที่หัวหิน แดนก็ยิ่งโหยหารสสวาทจากพรมจรรย์
อันแสนบริสุทธิ์ ยังหอมหวานและคงซ่านลึกอยู่ในใจเขาไม่เลือน น้อยครั้ง
ที่ผู้หญิงสาวซึ่งเขาเคยผ่านมาจะสะอาดผุดผ่องราวน้ำค้างกลางหาวถึงขนาดนี้
_________

**ผู้เขียนขอฝาก พรหมจรรย์นอกหัวใจ ในเรื่องราวความรักระหว่างแดนและดมิสาเอาไว้ด้วยค่ะ โหลดตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ ขอบพระคุณนักอ่านทุกท่านมาก ๆ ค่าา^_^