เงารัก (หนังสือเสียง)

“พี่ชาย เดินระวังค่ะ นี้เมามาหรอคะเนี้ย ไปค่ะ เดี๋ยวหญิงไปส่งที่ห้องนะคะ”

ชายหนุ่มไม่ตอบอะไรและยินยอมให้หญิงสาวในชุดนอนกระโปรงสีชมพูอ่อนแขนยาวประคองเค้าเดินตรงไปที่ห้องพักส่วนตัวอย่างเลี่ยงไม่ได้ เมื่อเปิดประตูเข้าไปยังห้องพักกวิสราก็ประคองเค้าให้นอนลงไปที่เตียงอย่างช้าๆ ในขณะที่ตอนนี้ในตาของเค้าหลับสนิท

“นี่จะนอนทั้งชุดเลยหรอเนี้ย กลิ่นละมุดคลุ้งเชียว” กวิสรากล่าวบ่นขึ้นพลางสายหัว ส่วนชายหนุ่มเมื่อนอนลงบนเตียงนุ่มของตนก็พลิกตัวไปมาพร้อมกับทำขมวดคิ้วแล้วเอามือขึ้นมาคลึงขม้ำเพราะตอนนี้เค้าเริ่มมีอาการปวดหัวแล้วสิ

“พี่ชายปวดหัวหรอคะ” เห็นเช่นนั้นเธอก็รีบกล่าวถามขึ้น เค้าไม่ตอบอะไรทั้งนั้นเพียงพยักหน้าถี่ ๆ

“รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวหญิงเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้นะคะจะได้นอนสบาย ๆ ไม่ปวดหัว” พูดจบสาวสวยร่างบางก็วิ่งเข้าไปในห้องน้ำจัดแจงหาอุปกรณ์เช็ดตัวเพียงครู่เธอก็เดินออกมาพร้อมกับโถน้ำขนาดกำลังดีและผ้าขนหนูสำหรับเช็ดหน้าสีขาว เธอค่อยๆ บรรจงเช็ดใบหน้าอันหล่อเหลาของเค้าอย่างช้า ด้วยความเป็นห่วงและค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของเค้าและถอดมันออกเหลือเพียงกางเกง สแล็คสีดำเท่านั้น

ตอนนี้ใบหน้าของหญิงสาวเริ่มแดงกล่ำเพราะไม่เคยเห็นร่างกายของชายใดใกล้ ๆ แบบนี้มาก่อน มันช่างงดงามเหลือเกินกล้ามเนื้อเป็นมัดได้รูปบนร่างสง่างามท่อนแขนที่แน่นชวนอบอุ่นเหลือเกิน เธอหายใจเข้าไปในร่างกายลึก ๆ พร้อมกับค่อยๆ บรรจงเช็ดร่างสง่าให้เค้าอย่างเบามือ และเพียงคู่มืออุ่นหนาของเค้าก็มาจับที่มือเรียวบางของเธอ พร้อมกับดึงเธอเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าของเค้า ด้วยแรงหนุ่มถึงแม้จะเมามายแต่แรงก็ยังเยอะกว่าแรงสาวร่างบางอย่างเธอมากนัก

ตอนนี้ใบหน้าของเธอและเค้าใกล้ชิดกันเพียงแสงผ่านเท่านั้น ทำเอาหัวใจหญิงสาวที่เต้นระรวนตอนนี้ยิ่งกระสับกระส่ายไม่เป็นจังหวะแล้ว

“พี่ชาย หายปวดหัวแล้วหรอคะ” กวิสรากล่าวขึ้นพลางกลืนน้ำลายลงคอ

“ยังครับ แต่เริ่มหายเมาแล้วน่ะ” เค้าตอบกลับเธอไปด้วยเสียงเบา



“เออ ถ้าหายแล้วหญิงของตัวนะคะ พี่ชายจะได้พักผ่อน” กวิสรากล่าวขึ้นพลางผลักตัวเองออกจากอ้อมกอดของเค้า แต่ยังไม่ทันได้เดินไปเค้าก็ลุกโดยเร็วรั้งร่างของเธอให้ลงมานั่งที่เตียงนุ่มดั่งเดิมอีกครั้ง

“อุ้ย พี่ชาย จะทำอะไร ปล่อยหญิงนะคะ”

“หญิงกี้”

เค้าเรียกชื่อเธอพร้อมประคองใบหน้าของเธอเอาไว้และจ้องมองเธอชัดๆ ด้วยตาที่หรี่ลง

“ไม่ใช่.....นี่หญิง....” เค้ายังไม่ทันได้พูดจบกวิสราก็กล่าวสวนขึ้นทันที

“เออ พี่ชายคะนอนเถอะนะคะ ปล่อยหญิงค่ะ หญิงง่วงแล้ว” เธอพยายามดิ้นรนเพื่อจะให้หลุดออกจากอ้อมกอดของเค้าและพยายามหลบตาคมเข้มที่ตอนนี้มันจ้องมาที่เธอไม่ลดละ

“เดี๋ยวสิหญิง....ช่วยอยู่นิ่งๆก่อนได้ไหม” เค้าพูดกับเธอโดยที่พยายามฝืนใบหน้าของเธอให้มองมาที่เค้า

“พี่ชาย มีอะไรคะ” เธอพยายามเข้มแข็งถึงแม้ตอนนี้จิตใจมันสั่นไหวไปหมดแล้ว

“สวยจัง รู้ตัวมั้ย” เค้าเอ่ยกล่าวชมเธออย่างจงใจด้วยสายตาคมกริบพร้อมกับค่อย ๆ ก้มลงกดจูบริมฝีปากบางงามได้รูปอย่างช้าๆ