หลงลลิน

จากไม่คิดจะรักกลายเป็นรักเป็นหลง
แต่สุดท้ายก็ต้องหักห้ามใจ
เพราะสถานะเพื่อนบ้านและรุ่นพี่มันค้ำคอ
กว่าจะรู้ตัวว่าขาดลลินไม่ได้
ก็เกือบจะสายเกินไป...

**********************************

“พี่มีอะไรจะถาม”
“ครับ?”
“ได้ยินว่าอีกสองวันนายกำลังจะไปขอสาวเป็นแฟน”
“พี่ไปเอามาจากไหน”
“จากไหนก็ช่าง นายแค่ตอบมาก็พอ โก้” กรวิช หรือ โก้ ผละตัวออกจากหญิงสาวก่อนจะลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงด้วยท่าทางหงุดหงิด พลางคิดในใจว่าต้องเป็นเพื่อนของเขา แน่ ๆ ที่มาเล่าให้ลลินฟัง แต่พอมองเห็นท่าทางรอฟังคำตอบของเขาจากลลินชายหนุ่มก็ถอนหายใจออกมาอย่างเซ็ง ๆ
“ก็ถ้าใช่แล้วมันจะมีปัญหาอะไรล่ะครับ”
“นายจะไปขอสาวเป็นแฟน แล้วพี่ล่ะโก้”
“พี่ก็อยู่ส่วนพี่ไง เราสองคนไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อย” ได้ฟังคำตอบจากชายหนุ่มลลินก็ถึงกับหันหน้าหนีเพื่อซ่อนน้ำตาของตัวเอง แก่กว่าเด็กมันตั้งหลายปีแต่ดันมาหลงรักเขาเอง พอเด็กมันไม่รักตอบก็ต้องมาเสียน้ำตาแบบนี้
“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน หึ ๆ น่าสมเพชตัวเองจังพี่ว่านายน่าจะรู้นะว่าพี่รู้สึกยังไงกับนาย แต่ก็โอเคงั้นต่อไปนี้นายก็อย่ามาหาพี่แบบนี้อีกนะ ถ้าจะมาก็มาแค่ตอนสั่งข้าวก็พอ”
“อะไรอะ ไหนบอกว่าแค่มีความสุขด้วยกันก็ได้ไง”
“นั่นมันหมายถึงตอนที่เรายังโสด แต่ในเมื่อนายกำลังจะมีแฟนเราก็ควรจะหยุดทำเรื่องพวกนี้สักที”