เต๋ออี ยอดหญิงหัวใจกตัญญู ภาคจบ

“ที่หม่อมฉันรักคือองค์ชายรอง ที่หม่อมฉันเคารพคือพระองค์ ทรงตรัสว่าต้องการหญิงสาวเพียบพร้อม หากพี่เมี่ยวเจินไม่ใช่ หม่อมฉันก็ย่อมไม่ใช่"

“ไม่! เจ้าคือสตรีที่ข้าตามหา ไม่ว่าสติปัญญาหรือความกล้า เจ้าล้วนมีครบถ้วน เจ้ามีคุณสมบัติเหนือกว่าหญิงสาวอีกมากมายนัก เพียงแค่เจ้างดงามเท่านั้น…”

“เพราะว่าหม่อมฉันไม่งดงาม พระองค์จึงมองว่าหม่อมฉันไม่สมบูรณ์แบบ…” ฉั่วเต๋ออีสวนทันควัน ด้วยน้ำเสียงฉาดฉาน “…คำตรัสนี้ชัดเจนอยู่แล้วเพคะ หากพระองค์มีรักแท้ จะไม่สนว่าคนผู้นั้นบกพร่องที่ตรงไหน จะทรงมองเห็นและยอมรับมันได้ เฉกเช่นองค์ชายรองที่รักตัวตนข้างในของหม่อมฉันโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ ต่อให้วันนี้ท่านหมอรักษาใบหน้าหม่อมฉันได้ แต่ความงามไม่จีรังยั่งยืน สักวันหนึ่งหม่อมฉันก็ต้องโรยรา หรืออาจมีวันหน้าประสบอุบัติเหตุให้พบเจอกับความอัปลักษณ์น่าเกลียดอีก ก็จะทรงกลับมารังเกียจเฉกเช่นเดิม”

“หรือเจ้าไม่อยากเป็นสตรีที่งดงาม หรือเจ้าไม่เคยใฝ่ฝันอยากเป็นยอดหญิงงาม?”

หย่งเจิ้งเรียกร้องคำตอบจากนางอย่างกระวนกระวาย แม่นางฉั่วมองมือของพระองค์บนหัวไหล่ ค่อยๆ ผละกายออกห่างอย่างช้าๆ

“องค์ชายเพคะ สตรีทุกคนย่อมอยากงาม หม่อมฉันยังไม่บรรลุถึงขั้นปล่อยวาง คำถามจึงมิใช่ว่าอยากงามหรือไม่ แต่ควรเป็นงามเพื่อใครและเพื่ออะไร หากเป็นองค์ชายรอง หม่อมฉันเต็มใจรักษาใบหน้า เพราะเขาแลเห็นคุณค่าของเปลือกในมากกว่าเปลือกนอก หม่อมฉันอยากงดงามเพื่อมอบเป็นรางวัลแก่เขาเท่านั้นเอง… หม่อมฉันอยากเป็นศรีภรรยาที่มีความบกพร่องขององค์ชายรอง มิได้อยากเป็นฮองเฮาผู้สมบูรณ์แบบขององค์ชายใหญ่เพคะ!”