ทัณฑ์ร้าย ซาตานทมิฬ

*นิยายเรื่องนี้หมดสัญญาแล้วนักเขียนเลยนำมาขายใหม่ โหลดตัวเองอ่านก่อนเพื่อการตัดสินใจนะคะ*

“เธอกล้าดียังไงตบหน้าฉัน!”
“มากกว่านี้ฉันก็กล้า ปล่อยนะคนถ่อย! คนอย่างคุณมันก็แค่ผู้ชายที่จมปรักอยู่แต่กับอดีต ยิ่งมองก็ยิ่งน่าสมเพช!!”
“เธอว่ายังไงนะ!” สรัลขบกรามแน่นก่อนจะกระชากร่างเล็กเข้าหาตัวอย่างแรง ปากเก่ง อวดดีไม่กลัวตาย หล่อนช่างไม่รู้แล้วว่ากำลังเล่นไฟอยู่ และเขานี่แหละจะสั่งสอนให้ผู้หญิงปากร้ายคนนี้ได้สำนึกว่าคนอย่างสรัลฆ่าได้ แต่หยามไม่ได้!
“นี่คุณจะลากฉันไปไหน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะไอ้คนบ้า!!” เปมิกากรีดร้องไม่เป็นภาษา ในขณะที่มือเรียวเล็กก็พยายามอย่างหนักที่จะสะบัดหนีการฉุดกระชากลากถูของคนป่าเถื่อนตรงหน้า
แรงดีดดิ้นของหล่อน มันช่างน่ารำคาญยิ่งกว่าสิ่งใดในโลก สรัลหยุดเดิน ก่อนจะคว้าร่างบางขึ้นแนบอก สาวเท้ายาวๆ ไม่นาน เขาก็มาถึงจุดหมายปลายทางซึ่งก็คือโรงเก็บของเก่าที่อยู่ไม่ไกลตัวบ้านเท่าไหร่นัก
“กรี๊ดดดด นี่คุณทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยฉันออกไปนะไอ้บ้า! คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้นะคุณสรัล!” หญิงสาวกรีดร้องอีกครั้ง เมื่อเขาเหวี่ยงหล่อนลงบนพื้นฟางภายในโรงไม้ที่ทั้งเหม็นและมืดมิด ก่อนจะปิดประตูตามหลังขังหล่อนเอาไว้ด้านในอย่างไม่สนใจเสียงกรีดร้อง ที่ดังอยู่ภายในของเธอเลยสักนิด
“อยู่ในนี้ไปจนกว่าฉันจะได้ยินคำขอโทษของเธอ!”
“ฝันไปรึไงไอ้บ้า กรี๊ดดด ปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้นะไอ้คนเถื่อน!” ชายหนุ่มได้แต่ส่ายหัวไปมากับความดื้อรั้นของคนถูกขัง ไม่นานก็ตัดสินใจเดินกลับเข้าไปยังตัวบ้านอีกครั้ง
“ถ้าไม่มีคำสั่งของผม ห้ามใครเปิดประตูให้หล่อนออกมาเป็นอันขาด!” เมื่อส่งเสียงเฉียบขาดสั่งเหล่าแม่บ้านที่กำลังแอบดูเหตุการณ์ด้วยท่าทางตื่นๆ
ร่างสูงก็เดินกระแทกเท้าขึ้นไปบนบ้านทันทีท่ามกลางเสียงด่าทอของหญิงสาวที่ดังลั่นไปทั่วไร่ และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงอย่างง่ายๆ