คลั่งรักพลอยชมพู

เขาลุกขึ้นและค่อยๆเดินมาหาเธอกลิ่นบุหรี่กลิ่นเหล้าโชยมาปะทะหน้า เขายังอยู่ในชุดเดิมรองเท้าคู่เดิมที่ไม่สนใจจะถอดมัน เธอถอยหนีจนแผ่นหลังไปติดกับผนังห้อง ใบหน้าสวยตอนนี้ซีดขาวและหวาดหวั่นด้วยความกลัว
" ปิดเครื่องใส่พี่ทำไมและหายไปไหนมาทั้งวัน "
เขาถามเสียงเครียดแล้วเท้าแขนกับผนังทั้งสองข้าง ล็อคเธออยู่ในวงแขน หัวเข่าข้างหนึ่งแทรกลงมาตรงกลางระหว่างเรียวขาทั้งสองของเธอไม่ให้ออกไปไหนได้
พลอยชมพูก้มหน้าหลบตาไม่ยอมตอบชายหนุ่มใดๆ จนเขาต้องเชยคางเธอขึ้นมาแล้วบีบแน่น แต่เธอก็ไม่ยอมปริปากพูดกับเขาอีก ทำให้เขายิ่งโมโหแล้วเพิ่มแรงบีบคางเธอ จนเธอร้องไห้ออกมา
" ฮึก ฮือๆ "
อติรุจยิ่งรู้สึกหงุดหงิดและโมโหมากยิ่งขึ้น เมื่อเธอต่อต้านเขา พลอยชมพูไม่เคยงี่เง่าอย่างนี้มาก่อน เธอเชื่อฟังเขามาตลอด แล้วนี่อะไรแค่เขาไม่ได้รับโทรศัพท์เธอ เธอถึงกับโกรธเขาทั้งวันจนไม่อยากมองหน้ากันเลยหรอ เขาโทรหาเธอทั้งวันและเธอก็ปิดเครื่องหนีเขาทั้งวันเช่นกัน เขาทั้งเป็นห่วงทั้งโมโหจนแทบบ้าอยู่แล้ว