หมอนใบใหม่

เวลานี้ผมอายุยี่สิบหกปี ส่วนน้องสาวอายุยี่สิบสองปี



 เธอไม่ใช่น้องสาวที่มีสายเลือดเดียวกันกับผม ... ในวัยเด็ก พ่อกับแม่ของผมรับเธอมาจากบ้านเด็กกำพร้าเพื่ออุปการะเลี้ยงดูในฐานะลูกบุญธรรม



ผมเรียนและเติบโตที่ต่างประเทศมาโดยตลอด ส่วนเธอเรียนและเติบโตที่ประเทศนี้ เพราะพ่อกับแม่เป็นห่วงเธอมาก ...



ประเทศนี้ที่ผมไม่อยากจะกล่าวถึงเท่าไรนัก แม้ว่าจะเกิดที่แผ่นดินนี้ก็ตาม



ผมรักแค่แผ่นดินที่เกิด ไม่ได้รักผู้ที่มาทำหน้าที่ดูแลประชาชน เพราะยังไม่เคยเห็นรัฐบาลชุดไหนจะรักประชาชนมากกว่าพวกพ้องด้วยกันเองเลย



เมื่อเศรษฐกิจในประเทศตกต่ำย่ำแย่ เพราะปัญหาเชิงโครงสร้างทางการเมือง จึงเป็นผลให้ธุรกิจของพ่อต้องมีอันล้มหายตายจากไปจากวงการ หลังจากที่พ่อพยายามประคับประคองธุรกิจที่สุดแสนจะย่ำแย่ลงมานานนับสิบปี



เมื่อประมาณหนึ่งปีก่อนที่พ่อจะล้มละลาย พ่อได้โทรมาหาผม ... พ่อบอกให้ผมบินกลับมาอยู่ที่ประเทศนี้



... ใจผมหายเมื่อได้ฟังเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นจากการพูดคุยกันในสาย  



ธุรกิจจวนเจียนจะล้มละลาย ยากมากที่จะแก้ไขอะไรได้อีก



แม่ของผมกำลังป่วยหนัก ต้องใช้เงินจำนวนมากในการรักษา ซึ่งพ่อได้ขายสินทรัพย์ไปใช้ในการรักษาแม่จนไม่มีสินทรัพย์จะให้ขายอีกแล้ว



ส่วนพ่อก็เพิ่งจะตรวจพบว่าเป็นโรคร้ายเช่นเดียวกับแม่ ซึ่งน่าจะอยู่ได้อีกไม่นาน



และถ้าพ่อกับแม่ตายจากไปแล้ว ต่อไปก็คงจะไม่มีใครอยู่ดูแลเหมยอีก 



ดูพ่อจะเป็นห่วงเธอมาก อยากจะให้ผมกลับมาช่วยดูแลน้องสาวบุญธรรมคนนี้



... ผมจึงยอมบินกลับมา