ตื๊อรักพระรอง

“เจ้า!” มหาเสนาบดีหลี่ถึงกับตะโกนออกมาอย่างเหลืออด
“ไอ้ลูกเนรคุณ!!”

“น้ำหน้าอย่างเจ้าไม่มีสิทธิ์มาใช้คำว่าพ่อกับข้า แทนที่เจ้ารู้ว่าน้องของข้าตายไปโดยไม่มีความผิด ทำไมเจ้าถึงไม่ไปโกรธแค้นพวกมันแทนน้องของข้าที่ยังไม่ลืมตาดูโลกบ้าง!” เสียงที่ดังขึ้นจนแทบจะกลายเป็นเสียงตะโกน

“จะ เจ้า!”

“พวกท่านมีแค่สองทางเลือกเท่านั้น คือนอกจากสินเดิมของมารดาข้าแล้ว ถ้าหากตระกูลหลี่ไม่ให้คำตอบที่ข้าพอใจ ต่อให้ข้าต้องตายกลายเป็นผีข้าก็ขอสาบานว่าจะทำลายตระกูลหลี่ให้พังพินาศ หรือไม่...”

“พวกท่านก็ต้องหาทางฆ่าข้าให้ตายก่อนที่ข้าจะแข็งแกร่งและมีอำนาจไปมากกว่านี้…ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าทุกคนจะต้องตามน้องชายของข้าไปทั้งตระกูล!!”