ขว้างงูไม่พ้นคอ

ขว้างงูไม่พ้นคอ นิยมใช้กับคนที่พยายามปัดความผิด...หรือโยนความผิด โยนความรับผิดชอบนั้นให้พ้นตัวเอง แต่การกระทำนั้นกลับส่งผลกลับมาหาตัวเองอยู่ดี

ดินแดน...หนุ่มหล่อผู้ยากไร้ ดันตกปากรับงานจากปิติ...คู่หมั้นของพริมโรส

ข้อตกลงระหว่างเขากับปิติ คือ ดินแดนต้องจีบพริมโรสให้สำเร็จ เพื่อที่พริมโรสจะถอนหมั้นกับปิติ

ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่ปิติและดินแดนวางแผน พริมโรสตกหลุมรักดินแดน เธอถอนหมั้นกับปิติ

ทุกอย่างจบ...และเขาต้องสลัดพริมโรสทิ้ง แต่กลับกลายเป็นว่า เธอยิ่งถลำลึกในตัวเขามากเท่านั้น

จากนักล่ากลับกลายเป็นเหยื่อ จากเหยื่อกลับกลายเป็นนักล่า

เขาขว้างเธอทิ้งไปแล้วครั้งหนึ่ง ผลสุดท้ายเธอกลับย้อนกลับมา ไม่เพียงเท่านั้นเธอยังตามติดเป็นดั่งอสรพิษ ที่ขว้างไปแต่กลับไม่พ้นคอ...

คำโปรย

“ตกลงจะยอมรับรักหนูรึเปล่า?” เสียงของหญิงสาวร่างบางในชุดนักศึกษาดังขึ้น

ผมกำลังนั่งอยู่บนเตียงภายในห้องชุดในโรงแรมแห่งหนึ่ง ภายใต้แสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟ

“หนูรอนานแล้วนะคะ” หญิงสาวที่ยืนตรงหน้าของผมพูดขึ้น

“...” ผมเงียบ

จากที่ผมเงียบมาตลอด...คนตัวเล็กร่างบางกลับนั่งลงบนตักของผม แขนทั้งสองข้างโอบกอดรอบคอของผม ดวงตากลมโตคู่นั้นจับจ้องมองผม ริมฝีปากสวยได้รูปของเธอค่อยๆ ฉีกยิ้มกว้าง

นิ้วชี้เรียวยาวของเธอเลื่อนมาชี้ที่จมูกของผม เลื่อนต่ำลงมาที่ปาก เธอยังคงยิ้มอย่างสดใส ชนิดที่ใครเห็นเป็นต้องละลาย

“ปากนี้เป็นของหนู” เสียงหวานพูดกับผม

ผมยังคงนั่งนิ่งไม่มีปฏิกิริยาตอบรับใดๆ

นิ้วชี้ของเธอยังคงวนอยู่ตรงบริเวณปากของผม

“ปากสวยจัง”

“อยากจูบซักครั้ง” เธอพูดพร้อมกับสบตากับผม

ผมยังคงไม่ตอบ...

“จะเป็นไรไปคะ พี่เป็นผู้ชาย พี่ไม่เสียหายซะหน่อย” เธอเอียงคอพูดกับผม

“งั้นก็ลองจูบดูสิ”

ไม่รู้ว่า...เพราะความน่ารักของเธอ หรือเพราะผมเองก็ชอบเธอ ผมจึงพูดออกไปแบบนั้น ซึ่งมันเหมือนเป็นการอนุญาตให้เธอทำในสิ่งที่เธอต้องการ

เธอยิ้มกว้างก่อนจะค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาใกล้ผมมากขึ้น ผมรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่มันกระทบใบหน้า