(ศึก)สึกเสน่หา

นวนิยายที่แง้มเปลือกความศรัทธา จนถึงมนตร์มายาที่หุ้มห่อหัวใจคน

(ศึก)สึกเสน่หา นวนิยายชิ้นเยี่ยมที่สะท้อนความเป็นจริงของพุทธศาสนิกชนในเมืองไทย กล่าวถึงคนที่เพิ่งผละจากผ้าเหลืองแล้วเลือกที่จะนำตัวเองเข้าสู่พลังแห่งตัณหา และเมื่อสร้างปัญหาแก่สังคมก็ใช้ศาสนาเป็นเครื่องกลบเกลื่อน ตรงข้ามกับพุทธบริษัทบางคนที่ใฝ่ธรรมะมากกว่าสังคมสงฆ์เสียอีก เนื้อเรื่องเล่าถึง “ท่านไพ” อดีตเจ้าอาวาสวัดแห่งหนึ่งที่ไปชอบพอสาวชาวบ้าน ท่ามกลางคำครหาว่าครอบครัวของฝ่ายหญิงนั่นแหละที่ยั่วยวนจนพระสึก แต่หลังจากท่านไพลาสิกขาออกมาแต่งงาน ท่านไพกลับนำพรรคพวกไปตัดไผ่ป่าและไม้อนุรักษ์เสียจนเฮี้ยน ดัดแปลงตาน้ำตรงไปยังบ่อเลี้ยงปลาของตนจนชาวบ้านไม่มีน้ำใช้ วางยาสุนัขที่ไล่เห่าจนตาย เล่นการพนันในงานศพ ชอบล่าเนื้อเต่ามาย่างไฟกิน ทั้งปลาในลำธารอื่นก็มีแผลเหวะหวะเนื่องจากพ่นยาฆ่าแมลงทิ้งไว้ เรื่องราวยิ่งเลวร้ายเมื่อท่านไพเปิดร้านอาหารตามสั่งก่อนจะพัฒนาเป็นร้านเหล้า ซ้ำยังเปลี่ยนกิจการของตนเป็นหอพักสำหรับวัยรุ่นอารมณ์เปลี่ยว ก่อนที่ตำรวจจะบุกเข้าไปจับนักศึกษาที่มั่วสุม จนเรื่องราวฉาวโฉ่ว่าท่านไพเคยก่อคดีไว้มากมาย

นับเป็นนวนิยายที่กล่าวถึง “พฤติกรรม-ความเชื่อ” ที่สวนทางกับพระธรรมคำสอนของพุทธศาสนา จากฝีมือการเขียนของ “ชิด ชยากร” นักเขียนมือรางวัลที่เคยฝากผลงานไว้มากมาย ทั้งการประกวดเรื่องสั้น นวนิยายและบทกวี อาทิ รางวัลรองชนะเลิศพานแว่นฟ้า ประเภทเรื่องสั้น (หลายวาระ) รางวัลเรื่องสั้น “รู้เก็บ รู้ใช้” ของตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย ชนะเลิศรางวัลนวนิยายประเภทสืบสวนสอบสวนนานมีบุ๊คส์อวอร์ด และรองชนะเลิศอันดับ 2 รางวัลเซเว่นบุ๊คอวอร์ดประเภทวรรณกรรมสำหรับเยาวชนเมื่อปี 2552