มะลิแรกแย้ม

กรีชาข่มขู่หล่อน บังคับให้แต่งงาน บังคับให้เป็นภรรยาของเขาทั้งโดยนิตินัยและพฤตินัย
เขาพาหล่อนลงเรือมาด้วยกัน และโกรธจัดเมื่อหล่อนให้มกุลตามมาด้วย

ตอนหลังนี้เขาก็น่ารัก เขาให้หล่อนทุกอย่าง แม้กระทั่งไพลินเม็ดงามที่สวมคอ เครื่องเพชรทุกชุดในตู้นิรภัยที่ค้นพบ เขาก็บอกว่าของหล่อนทั้งนั้น เพราะเขาเป็นผู้ชาย ไม่คิดจะใช้เครื่องเพชรพลอย

มะลิกรองยังเชื่อไม่ลงว่าเขารักและแยแสหล่อน หล่อนคิดว่าเขายังไม่เบื่อเพราะหล่อนยังใหม่
หล่อนคิดอีกด้วยว่า ที่เขายังไม่ทิ้งหล่อนก็เพราะหล่อนทำงานเก่ง และเขาชอบคนขยัน

เขาเคยบอกว่าชอบชนาจิตมากกว่าชนิตรา เพราะชนิตราสำรวย แต่ชนาจิตทำงานคล่อง

หล่อนไม่นึกระแวงว่าเขาจะชอบชนาจิต แต่หล่อนกลัวเหลือเกินว่าเขาจะหลงสาวใหญ่เสน่ห์แรงอย่างอินประภา
หล่อนสังเกตเห็นอินประภาทอดสายตาหวานเชื่อมมองสามีของหล่อนหลายครั้งแล้ว

มะลิกรองไม่อยากมองผู้ชายคนไหน แต่หล่อนพบว่าผู้หญิงหลายคนมองสามีของหล่อนด้วยสายตานิยมชมชื่น

หล่อนไม่ไว้ใจกรีชาเลย กลัวเขาจะตัดหล่อนสักวัน
เขาอาจเบื่อทำไร่แล้วออกทะเลอีกก็ได้ เขาชอบชีวิตในทะเลมาก เล่าให้หล่อนกับมกุลฟังบ่อยๆ
พอเขาเบื่อหล่อน เขาก็คงเขี่ยทิ้ง

หล่อนคงจะต้องไปจากที่นี่ ไปหางานทำตามร้านอาหารหรือโรงแรม
จาก ‘คุณผู้หญิง’ ที่สร้อยทองเรียกติดปากก็จะกลายเป็นลูกจ้างก้นครัวเขาอีก
ถ้าอยู่ร้านเหล้าก็จะยิ่งถูกตามล่า

ผู้ชายทุกคนก็อย่างนั้น ทิ้งผู้หญิงได้เสมอ ไม่ว่าเป็นแม่ เมียหรือน้อง
ชีวิตหล่อนคงจะมีความสุขอยู่ช่วงเดียวนี้เอง