อาลิซเป็นผู้ชายของแมงเม่า

ฉันย้อนเวลากลับไปหาอาลิซ
ผู้ชายคนที่เคยสังเวยชีวิตตัวเองเพื่อช่วยคนทั้งโลกให้รอด

ไม่ได้ขออะไรมาก
แค่อยากรัก
อยากให้รู้ว่าเขาเป็นที่รัก เท่านั้น

---------

“คุณบอกว่า ฉันจะกลับไปเมื่อเกือบร้อยปีก่อนได้เหรอ”

“ทำได้สิแมงเม่า” ปีศาจตรงหน้าพยักหน้าหงึกหงัก ดูท่าทางมีความสุขนักหนาที่ฉันดูสนใจสินค้าที่ตัวเองนำมาเสนอ “แต่ไม่ได้กลับไปอยู่ในร่างเด็กของเธอตลอดไปนะ แต่มันเป็นแบบนี้...เธอจะเลือกวันที่จะกลับไปได้เจ็ดครั้ง เข้าไปสิงอยู่ในร่างของเธอ ในเจ็ดวันที่เธอเลือกนั้น เธอจะเปลี่ยนอะไรก็ได้ตามที่ต้องการ ฮาเลลูย่า”

แถมยังเรียกชื่อฉันเหมือนสนิทกันอีก

นี่เป็นครั้งแรกที่เราเจอกันแท้ๆ

“แล้วไทม์ไลน์…”

“ไทม์ไลน์นี้จะกลายเป็นมิติที่ไม่มีอยู่จริงทันทีที่เธอเปลี่ยนสิ่งแรกในอดีต หลังจากนั้นไป เธอจะกลายเป็นวิญญาณในคอลเล็คชั่นของฉัน คอยแก้ไขไทม์ไลน์ใหม่ของเธอไปทีละนิดจากที่ที่เราอยู่ตรงนี้ อย่างที่รู้ๆ กันว่าพลังที่ฉันให้มันไม่ได้ฟรี การจะทำลายมิติหนึ่งมิติไปมันไม่ใช่เรื่องเล็กเลยนะ ราคามันต้องสูงนิดนึง” ใบหน้าของปีศาจนั้นดูดี อ่อนโยนแม้ในยามที่เอ่ยถึงเรื่องที่ทำให้รู้สึกขนลุกชันไปทั้งตัว บางทีหน้าตาที่เขาใช้ตอนนี้นั้นอาจเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยให้งานขายวิญญาณสำเร็จลุล่วงได้ง่ายดายขึ้นก็ได้ “ฉันไม่รับอะไรถูกๆ ต้องเป็นวิญญาณชั้นดีเท่านั้น ...อย่างวิญญาญอายุร้อยยี่สิบปีของผู้หยั่งรู้ชื่อดัง แบบเธอ”

เพราะอีกฝ่ายพูดเรื่องอายุ ฉันเลยเหลือบมองตัวเองในกระจกบานเดียวที่ลอยอยู่ในอากาศ ภาพใบหน้าของผู้หญิงผิวสีน้ำผึ้ง ผมสีดำเป็นประกายหยักศกยาวถึงเอว วัยประมาณยี่สิบต้นๆ ที่มองตอบกลับมานั้นดูยังไงก็ไม่เหมือนคนอายุร้อยกว่าปีอย่างที่เขาว่าเลยสักนิด

แต่มันเป็นความจริง

อายุไขของผู้หยั่งปกติคือสามร้อยเจ็ดสิบปี อย่าถามว่าทำไมถึงมีเลขเจ็ดสิบ ฉันได้ยินต่อมาจากผู้ดูแลฉันในโลกมนุษย์อีกทีหนึ่ง

ปีศาจหน้าตาดีในชุดสูทโผล่มาในชั่วขณะที่ฉันโดนบังคับกินยาพิษ รู้สึกตัวอีกที ฉันก็มาอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมที่มีกระจกลอยได้หนึ่งบานอยู่ตรงกลางห้อง ข้างๆ กระจกคือปีศาจตนนั้นที่เริ่มร่ายสรรพคุณความสามารถย้อนเวลาของตัวเองให้ฟังคร่าวๆ ทันทีโดยไม่ถามว่าอยากฟังรึเปล่า

บางทีอาจเพราะมันรู้ว่าฉันต้องการอะไร

“อย่าคิดมากเลย ถ้าหากเธอตกลง เธอจะได้กลับเข้าไปอยู่ในร่างของเธอตอนเด็ก คอยจัดการปัญหาที่จะเกิด มอบแฮปปี้เอ็นดิ้งให้กับคนที่เธอรัก... เธอเองมีคนที่เคยรักใช่ไหม ใช่ ใช่สิ” นัยน์ตาสีแดงนั้นเริ่มเต้นระริกราวกับกำลังพูดถึงเรื่องแสนสนุก สาบานได้ว่ามันดูมีความสุขที่เห็นฉันมือสั่น