นางบำเรอปลดหนี้

หนี้สินที่เธอไม่ได้ก่อ
แต่เธอกลับต้อง ‘ชดใช้’ ด้วยร่างกาย!!!

-----

“ฉันบอกว่าฉันเจ็บ คุณหยุดก่อนได้ไหม?!!” พอเธอขึ้นเสียง เวย์ลันก็หยุดเดิน ทั้งยังมองจ้องหน้าเธอด้วยสายตาดุดัน
“เธอคิดจะไปไหน?”
“ฉันแค่จะไปส่งคุณมิเชล” มัทนาตอบเสียงเรียบ
“เธอขออนุญาตใคร?”
มัทนาเงียบ ไม่ตอบคำถาม
พอหญิงสาวไม่ตอบ เวย์ลันก็คว้าข้อมือหญิงสาวลากตัวกลับไปบ้านเพื่อรับโทษ แต่มัทนาก็โวยวาย ทั้งยังขืนตัวสุดแรง
“ปล่อยนะ!! ฉันมีอิสระ จะไปไหนมาไหนทำไมฉันต้องขออนุญาตคุณด้วย”
เวย์ลันหรี่ตา มองหญิงสาวด้วยสายตาเยือกเย็น “เธอคิดหนี ถ้าฉันไม่เห็น ป่านนี้เธอคงขึ้นฝั่งไปแล้ว”
มัทนาเถียงไม่ออก เธอคิดที่จะหนีจริง ๆ เพียงแต่การหนีครั้งนี้ไม่ได้มีการวางแผนล่วงหน้า
“ใช่!! ฉันคิดหนี คุณคงไม่รู้ ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่คิดหนี” พูดใส่หน้าเขา มัทนาก็สะบัดแขนเดินสะบัดก้นกลับขึ้นห้องเลย แต่เธอก็พลาดอย่างแรงที่ทำแบบนั้น
เวย์ลันตามเธอขึ้นมาบนห้องด้วย!!!