หลง(รัก)​ซัมเมอร์

คำโปรย... 

ฉันตกหลุมรักพี่เขาตั้งแต่แรกพบสบตา ยิ่งพอได้ใกล้ชิดฉันยิ่งหลงรักผู้ชายคนนี้ หลงรักในความอ่อนโยน​ หลงรักในความอบอุ่นของพี่เขา ฉันไม่กล้าพูดคำว่ารักออกไปเพราะกลัวคำตอบ ถ้าพี่เขาปฏิเสธขึ้นมาเราสองคนจะมองหน้ากันติดได้อย่างไร เพราะพี่เขาเป็นเพื่อนพี่ชายฉัน มันยิ่งทำให้ฉันลังเลใจที่จะเอ่ยคำนั้นออกมา ฉันที่เคย​มั่นใจและเอาชนะได้ทุกเรื่อง แต่ยกเว้นเรื่องของพี่เขา ฉันหวัง​ว่าสักวันตัวเองจะมีความกล้ามากพอพี่จะเอ่ยคำว่ารัก ถ้าถามว่าทำไมฉันถึงรักผู้ชายคนนี้ ก็เพราะว่าพี่เขามีให้ทั้งความเอาใจใส่และความอบอุ่น​ที่ฉันขาดหายมาโดยตลอด ใครต่อใครต่างมองว่าชีวิตฉันช่างดูดีและน่าอิจฉา แต่การเป็นพี่คนโตมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด ครอบครัวหรือคนรอบข้างอาจจะไม่ใช่คอมฟอร์ทโซนที่ดีสำหรับทุกคน...

“หมดกันผ้าเช็ดหน้าพี่” คนที่พูดเอามือมาบีบที่จมูกฉันเบา ๆ

“แหะ ๆ เดี๋ยวหนูซักให้...ไม่สิเดี๋ยวหนูซื้อผืนใหม่ให้นะคะ ส่วนผืนนี้หนูขอนะคะ” นี่คือเหตุผลที่แท้จริง ที่ฉันทำแบบนี้เพราะฉันจะยึดผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ของพี่คิม

“หึ ถ้าอยากได้ขนาดนั้น พี่เอาผืน​ใหม่ที่บ้านให้ก็ได้ครับ” งื้อ คอยดูนะกลับบ้านไปฉันจะยึดเอาของใช้ของพี่เขามาทีละอย่างเลย โดยเฉพาะเสื้อเชิ้ตเมื่อคืนฉันจองให้เป็นชุดนอนตัวโปรดแล้ว

“ไม่เอาค่ะ หนูชอบผืนนี้ ฮี่ฮี่”

“เรานี่น้าดื้อรั้น จริง ๆ เลย” ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ฉันก็สังเกตเห็นนะว่าพี่คิมแอบยิ้มที่มุมปาก