Madly in love เรื่องรักฉบับสองเรา (หนังสือเสียง)

คำก็ ‘ใจดำ’ สองคำก็ ‘ใจร้าย’ เรื่องที่เกิดขึ้นก็ไม่พูดถึง แถมฟื้นขึ้นมาก็ยังรวนเธอได้ตลอดอีกด้วย
เธอควรจะปล่อยให้นอนเจ็บอยู่คนเดียวซะให้เข็ด แต่ก็ทำใจไม่ดูดำดูดีไม่ได้
บทสรุปก็เลยลงเอยที่...ทำทุกอย่างให้เขา ตามที่เขาต้องการ
“ข้าวต้มข้าวโพดกับเกี๊ยวน้ำ ยายเกดเอามาจากโรงแรมค่ะ คุณย่าสั่งให้กุ๊กที่นั่นทำให้...ทานเลยนะคะ กำลังร้อนๆ”
เห็นเขาไม่หือไม่อือ คนคอยพยาบาลก็เลยต้องกำชับอีกครั้ง
“ผมเป็นคนป่วยนะ” คนเจ็บเอ่ยออกมาหน้าบึ้ง
“ป่วยใจหรือป่วยกายคะ”
ไปรลิดาเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้มบางๆ และดูจะเป็นรอยยิ้มแรกที่เผยออกมาด้วยตั้งแต่เขาฟื้นขึ้นมาหาเรื่องเธอ
“แล้วที่หักก็ขา ไม่ใช่มือ”
คนเจ็บหน้าบึ้งขึ้นกว่าเดิมเมื่อได้ยิน ผิดกับคนพูดที่ยิ้มมากขึ้นทั้งที่กำลังเจอศึกสองด้าน
“อ้าปากค่ะ”
“จูบก่อน”
คนเจ็บสั่งหรือว่าขอก็ไม่รู้ แต่หน้าตายๆ นั่นทำให้คนมองหมั่นไส้ได้ไม่น้อยทีเดียว ขณะที่สายตาคมยังคงจับจ้องใบหน้าเรียวสวยไม่วางตา...จ้องหน้ากันอยู่เป็นครู่ พยาบาลจำเป็นก็จำต้องวางช้อนในมือลงเมื่อสบสายตาดื้อดึงของคนเจ็บ แล้วก็ไม่รู้ว่าเธออุปาทานไปเองหรือเปล่า เธอถึงได้มองเห็นว่าเขาเผยอปากรอเลยทีเดียว ไม่มีเผื่อความผิดหวัง และดูจะมั่นใจมากๆ ว่าเธอจะต้อง ‘จูบ’ เขาแน่ๆ
แต่เขาก็คิดถูกนั่นแหละ...ถูกเสมอ เพราะเธอก็ไม่เคยขัดใจเขาสักครั้ง