โซ่รักกับดักเพลย์บอย

“เพราะคุณ ทำให้ฉันเป็นแบบนี้”
“ผมขอโทษ ผมจะรับผิดชอบคุณทุกอย่าง รวมถึงลูกด้วย”
“เกี่ยวอะไรกับลูกของฉัน อย่ามาวุ่นวายกับฉัน” ชลิดาหันไปจ้องปารเมศอย่างไม่พอใจ สิ่งที่เธอเก็บเป็นความลับ ตอนนี้เขารู้แล้ว แต่มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา ปารเมศค่อยๆเดินไปยืนใกล้ๆเตียงคนป่วย ดวงตาคมมองสบตากลมอย่างจริงจัง และเขาพร้อมทำทุกอย่าง
“ลูกคุณคนเดียวที่ไหน ลูกผมด้วยเหมือนกัน อย่ามาทำเป็นลืม” ปารเมศพูดเสียงเข้มปนดุ ผู้หญิงคนนี้ดูท่าไม่ยอมจริงๆ
“ลืมอะไรคะ” ชลิดาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ จ้องมองคนตรงหน้าอย่างโมโห แต่เธอขยับตัวมากไม่ได้กลัวกระทบถึงลูก เลยทำได้แค่นอนนิ่งๆ ส่งสายตามองเขาอย่างหวาดระแวงและไม่ยอม
“คุณอยากให้ผมเล่าให้ฟังไหมล่ะ ทั้งเสียงคราง ทั้ง…”
“พอ หยุด คุณมาวุ่นวายกับฉันทำไมอีก” ชลิดากัดฟันแน่น จ้องมองคนตรงหน้าอย่างเกลียดชัง ปารเมศไม่ได้สนใจท่าทีของเธอ เขายิ้มออกมาอย่างกรุ้มกริ่ม

+++++++++++++++
“ตอนนี้คุณเป็นเมียผม และท้องลูกผมอยู่ คุณต้องไปอยู่กับผม” ในเมื่อเธอไม่รับเงิน เขาก็เก็บไว้ ตอนแรกว่าจะให้เงินเธอไว้ใช้จ่าย ซื้อของใช้จำเป็น ซื้อของที่เธออยากทาน แต่คิดไปคิดมาพาเธอคนนี้ไปอยู่ด้วยดีกว่า เขาจะได้ดูแลเธอไม่ให้คลาดสายตา และยังได้อยู่ใกล้เธออีก
“ฉันยังไม่มีผัว ถ้าคุณอยากรับผิดชอบฉัน แค่อย่ามายุ่งกับฉันอีก”
“ไม่ได้ ลูกของผมทั้งคน ผมทิ้งไม่ได้ ยังไงคุณต้องไปอยู่กับผม”
“ฉันเกลียดคุณ เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของคุณ อย่าคิดว่าครั้งเดียวจะทำฉันท้องได้” ชลิดายังคงไม่ยอมอะไรง่ายๆ มาทำให้เธอเจ็บแบบนี้ มาดูถูกเธออีก แล้วตอนนี้ยังมาหาว่าเธอเป็นเมียอีก ผู้หญิงมากมายที่เขาเคยผ่านมาคงเป็นเมียของเขาหมดสินะ ใบหน้างามหงุดหงิดออกมาอย่างเห็นได้ชัด โดยที่เธอไม่รู้ตัวว่าเธอกำลังแสดงอาการหึง และไม่พอใจออกไป
“พลอย ผม…” ปารเมศกำลังจะพูดต่อ แต่ชลิดาก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน
“ฉันไม่รับอะไรทั้งนั้น ออกไป อย่ามายุ่งกับฉันอีก ฉันกับคุณเราไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีก”

+++++++++++++++
“คุณเมศ” ชลิดาเรียกคนที่กำลังโยกเอวกระแทกสะโพกกับสาวบนเตียง หัวใจดวงน้อยแตกสลายเธอมั่นใจและเชื่อใจเขามาตลอด ว่าเขาเลิกนิสัยแบบนี้แล้ว แต่พอวันนี้เธอได้เห็นทุกอย่างกับตา ร่างบางสั่นเทาด้วยความโกรธ ใบหน้างามแดงก่ำ หยดน้ำตาไหลออกมาเป็นสาย สองมือกอดลูกน้อยไว้แน่น
“พลอย คุณแม่” ปารเมศรีบคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันกาย อารมณ์เร่าร้อนเมื่อครู่หายไปจนหมด ใบหน้าคมดูตื่นตระหนก และตกใจมาก
“คุณโกหกฉัน” ชลิดาพูดเสียงสั่น มองคนตรงหน้าอย่างเสียใจ และผิดหวัง เธออยากจะเข้าไปตบกระชากทั้งสามีและผู้หญิงคนนั้น แต่เธอไม่มีแรงจะทำอะไรแล้ว ทั้งร่างกายมันอ่อนไปหมด มือบางกระชับอุ้มลูกสาวให้แน่นขึ้น
“ผม…” ปารเมศรู้สึกผิด เขาไม่ยอมหักห้ามใจเอง
“ที่ผ่านมาที่คุณมาทำงาน คงเป็นแบบนี้สินะ” ชลิดาพูดจบ เธอทนดูสภาพของคนสองคนที่ผ่านศึกบนเตียงมาไม่ได้ เห็นเต็มตาแบบนี้หัวใจของเธอรับไม่ได้ ดวงตากลมมองชายตรงหน้าอย่างขยะแขยง ก่อนอุ้มลูกสาววิ่งออกไปจากตรงนั้นด้วยน้ำตาที่เต็มสองแก้ม

++++++++++++++++
เนื้อหาอาจไม่ตรงตามที่อัปลงในเว็บนิยาย เพราะเป็นฉบับรีไรท์ ขอฝากนิยายเรื่อง โซ่รักกับดักเพลย์บอย ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกท่านด้วยนะคะ