มากรัก

เขาให้ค่าเธอเพียง ‘นางบำเรอ’ แต่เธอ.. รักเขาสุดหัวใจ

“เด็กคลอดเมื่อไหร่พี่จะเลี้ยงเอง ส่วนเหมยพี่จะให้เงินสักก้อนไปเริ่มต้นชีวิตใหม่” อิชย์มั่นใจว่าตัวเองป้องกันและคุมกำเนิดอย่างดีมาโดยตลอด เขาไม่คิดเลยสักนิดว่ามันจะพลาด หนำซ้ำยังพลาดกับผู้หญิงที่ไม่ต้องการจะได้มาเป็นแม่ของลูก
คณานางพยายามกลั้นน้ำตาที่พร้อมไหลออกมาทุกเมื่อ ความขมขื่นแล่นขึ้นมาจุกอยู่กลางอก อิชย์พูดมาได้ยังไง เขาพูดมันออกมาได้ยังไง! หลายปีที่เราอยู่ด้วยกัน แม้เขาจะย้ำเตือนตลอดว่าเลี้ยงดูเธอในฐานะ ‘เด็ก’ แต่ไม่คิดเลยว่าผู้ชายตรงหน้าจะเห็นแก่ตัวและใจร้ายได้มากถึงเพียงนี้
“ที่ผ่านมาเหมยไม่เคยเรียกร้องอะไรจากพี่ แต่วันนี้เหมยขอลูก ลูก.. ที่เป็นของเหมย แม้เราสองคนไม่ตั้งใจให้เขาเกิดมา แต่เหมยจะเป็นคนเลี้ยงเขาเอง”
อิชย์นึกเย้ยหยันอยู่ในใจลึกๆ ขนาดตัวเธอเองยังเอาไม่รอด แล้วจะเอาปัญญาที่ไหนมาเลี้ยงลูก
“ทำตามที่พี่บอก ถ้าเหมยรักลูกก็ควรให้ลูกอยู่กับพี่”
เรียวปากอิ่มยกยิ้มสมเพชเมื่อนึกถึงใบหน้าของผู้หญิงอีกคน “แล้วหมอกุ้งละคะ พี่จะตอบเธอว่ายังไง พี่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นเขาจะรับได้เหรอถ้ารู้ว่าแฟนตัวเองแอบเลี้ยงเมียน้อยไว้ตั้งหลายปี ที่สำคัญคือพี่ทำเหมยท้อง” เธอมาก่อนแต่ไม่ได้รับการยกย่องเพราะไม่มีอะไรคู่ควรกับเขา
อิชย์คิดแค่ว่าเราอยู่ด้วยกันเพราะต่างฝ่ายต่างได้ประโยชน์ เขาได้ปลดปล่อย ส่วนเธอได้ผลตอบแทนเป็นเงินตรา แต่ชายหนุ่มหารู้ไหมว่า.. เธอรักเขา