วังวน...รักร้าย

เคยคิดว่าหมดรักเธอไปแล้ว เคยคิดว่าถึงอยู่กันไป จะยิ่งทำให้เธอต้องเจ็บปวด แต่เมื่อถึงตอนที่ต้องจากกันจริงๆ หัวใจของเขากลับปวดร้าว เจ็บปวดแทบทุรนทุราย เมื่อคิดจะหวนกลับไป เธอดันมีคนใหม่ที่พร้อมจะดูแล ไม่เหลือช่องว่างให้เขากลับเข้าไปในชีวิตของเธออีกแล้ว...แต่วันหนึ่ง เขากลับได้รู้ว่า เธอมีลูกของเขาติดท้องไปด้วย ในตอนที่เธอกำลังจะแต่งงานใหม่อีกครั้ง...

“จะเอาแบบนี้ใช่ไหม”บัวบูชาถามน้ำด้วยเสียงราบเรียบ มือบางกำแน่นจนสั่น น้ำตาของเธอได้ไหลออกมาในที่สุด สายตาเย็นชาเริ่มฉายแววความเจ็บปวด นัยน์ตาของเธอสั่นระริกเหมือนสัตว์บาดเจ็บ ขุนศึกตกตะลึงจนนิ่งงัน บัวบูชากำลังร้องไห้...เขาได้ทำอะไรลงไป...
“ฉันว่าเราหย่ากันเถอะ”สุดท้ายบัวบูชาก็ตัดสินใจได้สักที ลูกของเธอที่กำลังจะเกิดมา คงต้องขาดพ่อ เพราะเธอไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเขาอีกต่อไปแล้ว
ขุนศึกยังคงยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก บัวบูชาเข้มแข็งมาก เข้มแข็งจนเขาอายไปเลย หญิงสาวได้หันหลังกลับไป เธอตัดสินใจแน่วแน่ ยังไงความรักของเธอกับสามีก็คงจะไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว เพราะตอนนี้ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขามันหมดสิ้นความศรัทธาจนไม่สามารถเข้าหากันได้
ไม่เอาแล้ว ครั้งนี้ขุนศึกเหยียบย่ำหัวใจของเธอมากเกินไป

แต่ในจังหวะที่เธอกำลังจะก้าวเท้าออกไปนั้น ขุนศึกที่กำลังสับสนกับตัวเองได้จับแขนเรียวของเธอแน่น และไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย พราวฟ้ามองไปยังขุนศึก เขากำลังลังเล เธอจึงเดินเข้าไปกอดแขนของเขาแล้วค่อยๆแกะมือหนาให้ผละออกจากแขนของบัวบูชา แต่ดูเหมือนว่าเขาจะยิ่งจับแขนของเธอแน่นขึ้นจนรู้สึกเจ็บ บัวบูชาหลับตาลง เธอนับหนึ่งถึงสาม มือของเธอกำแน่นเพื่อระงับโทสะ แต่ก็ไม่สำเร็จ สุดท้ายเธอก็ได้หันหน้ากลับมาแล้วตะโกนออกไปสุดเสียง
“ไอ้ชาติหมา!”
ตุ๊บ!
บัวบูชาชกไปที่เบ้าหน้าของสามีเต็มๆสุดแรง เขาตกใจจนปล่อยมือของเธอในที่สุด บัวบูชาจึงใช้จังหวะนั้น เดินออกไป ทิ้งทุกอย่างไว้ด้านหลัง ทิ้งให้ขุนศึกเลือกชีวิตของตัวเอง เขาจะอยู่ยังไง อยู่กับใครก็เชิญ เธอไม่เอาอีกแล้ว เพราะครั้งนี้มันชัดเจนแล้ว...ชัดเจนแล้วจริงๆ ว่าเขาหมดใจแล้วจริงๆ สายใยรัก ความผูกพัน ความรักที่อาจจะหมดไปตั้งนานแล้ว เธอไม่เคยเห็นชัดเท่าวันนี้มาก่อน จบแล้วสินะ...