รักนี้หัวใจพันธนาการ

"จะทำอะไร"

"ไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้ ฉันอยากทบทวนเรื่องวันนั้นดูสักหน่อยตอนนั้นเมามากเลยไม่รู้ว่ามันเด็ดแค่ไหนพี่ชายฉันถึงได้ชอบเธอ"

คำพูดที่แสนร้ายกาจของปราปต์ทำเอาใบหน้าหวานของกวินตราชาไปหมดผู้ชายที่เธอมองว่าเขาเป็นคนดีคนอบอุ่นหายไปไหนตอนนี้หลงเหลือแต่ผู้ใจร้ายคนนี้

" ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้ ปล่อย " กวินตราพยายามสะบัดมือหนาออกอยากหนีออกจากการจับกุมของเขา รู้ว่าในสถานการณ์แบบนี้เธอไม่ปลอดภัยเป็นแน่เธอจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นซ้ำอีก

"ครั้งก่อนก็ยอมง่ายๆ หรือว่าตอนนั้นฉันจ่ายให้น้อยไปอยากได้เท่าไร บอกได้นะ แต่คืนนี้ฉันขอแบบว่า... ถึงใจหน่อย"

กวินตรามองคนตรงหน้าด้วยสายตาไม่เชื่อพร้อมกับเก็บอาการเก็บน้ำตาเอาไว้ เขาเกลียดชังอะไรเธอหนักหนาถึงได้พูดจาดูถูกกันขนาดนี้

"ฉันไปทำอะไรให้คุณถึงได้... ดูถูกฉันแบบนี้ ถ้าคุณคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงแบบนั้นแล้วมายุ่งกับฉันทำไม เรื่องคืนนั้นฉันไม่ได้เรียกร้องอะไรจากคุณในเมื่อคุณให้ค่าตอบแทนฉันมาแล้วก็ควรจะจบกันได้แล้ว"

"พูดง่ายดีนี่ เธอไม่รู้สึกเสียดายอะไรหน่อยเหรอ ถ้าจำไม่ผิดฉันเป็นคนแรกของเธอไม่ใช่เหรอ"

" ฉันไม่ถือ"

" ดี ถ้าฉันอยากใช้บริการเธออีกหวังว่าคงไม่ถือนะ"

พูดจบใบหนาหล่อก็ขยับเข้ามาใกล้ใบหน้าของกวินตราพร้อมกับก้มลงประกบปากของคนที่ดูเหมือนกำลังทำให้เขาลุกเป็นไฟ เห็นเรียบร้อยแต่คำพูดของเธอมันทำให้เขาหงุดหงิดใจ ดีเหมือนกันไม่ถือสา เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเกิดขึ้นอีกเธอจะพูดแบบนี้อยู่อีกหรือเปล่า