เคมีรัก

“คุณจำคนผิดแล้วค่ะ ขอโทษนะคะ” ฉันรีบเดินผ่านเข้าไปอย่างรวดเร็ว


“ไม่ผิด คุณคืออัย คุณคือผู้หญิงที่ชอบศิลปะ ชอบเสียงเพลง สายลม ธรรมชาติ

ชอบความสวยงามของอารยธรรม จิตอาสาที่ช่วยเหลือคนที่ด้อยกว่า ชอบอาหาร

พื้นบ้าน กินง่าย อยู่ง่าย รอยยิ้มของคุณทำให้โลกสดใส”

ฉันต้องหยุดฟังในคำพูดของเค้า มันคือสิ่งที่เค้าจำได้มาตลอดเวลา สิ่งที่เป็นฉันทั้งหมด



“ที่สำคัญคุณคืออัยของผม เราเป็นของกันและกันนะอัย คุณลืมคืนนั้นได้เหรอ”

ฉันรีบหันไปเพื่อบอกให้เค้าหยุดทั้งคำพูดและความคิดทั้งหมดซะ



“หยุดนะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ ไม่เคยเป็นแล้วก็จะไม่มีทางเป็น”

เค้ายืนมองฉันแล้วนิ่งไป ในใจของเค้าก็คงสับสนไม่แพ้กับฉันเช่นกัน

แต่ฉันไม่สามารถอยู่ตรงนี้ได้อีกแล้ว ไม่สามารถจริง ๆ


“ได้โปรดดูแลคุณแม่ของคุณเถอะค่ะ ดิฉันของตัว”

“ผมจะไม่ยอมแพ้ ผมจะเอาอัยของผมกลับมาให้ได้คุณรู้ใช่มั้ยอัยว่าผมทำได้ทุกอย่าง”