ปมร้ายแค้นรัก

"ฮือ แม่ขาอย่าทิ้งหนูมุกไป"เด็กสาวผมเปียวัยเก้าขวบวิ่งมากอดขาผู้เป็นแม่ที่กำลังจะเดินออกจากบ้านหลังใหญ่ภายในมือของคุณมณีจันทร์ถือกระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่ยืนเชิญหน้าอยู่ที่ประตูไม่ยอมหันกลับไปมองลูกสาวตัวน้อยที่นักกอดเข่าร้องไห้น้ำตาอาบหน้า
"ปล่อยฉัน"คำพูดที่ดูห่างเหินทำเอาเด็กหัวใจดวงน้อย ๆถึงกับเจ็บปวด
"ฮึก หนูมุกไม่ปล่อย คุณแม่อย่าทิ้งหนูมุกกับคุณพ่อไปเลยนะคะ"กอดเข่าร้องไห้ทั้งน้ำตาภาพของลูกสาวเพียงคนเดียวทำให้ผู้เป็นพ่อที่ยืนมองอยู่ด้านหลังรู้สึกเจ็บปวดไม่แพ้กันถ้าทุกอย่างมันไม่พังด้วยน้ำมือของเขาลูกสาวก็คงไม่ต้องทุกข์ระทมแบบนี้
"ปล่อยฉัน ฉันบอกว่าให้ปล่อยฉันไง"มณีจันทร์ทนไม่ไหวกระชากลูกสาวในใส้ก่อนที่จะเหวี่ยงลงบนพื้นก่อนที่เธอจะสะบัดหน้าเดินไปหารถคันหรูที่จอดอยู่ด้านหน้า หนูมุกที่เห็นแม่กำลังจะขึ้นรถคันนั้นไปก็รีบวิ่งตามก่อนที่จะสะดุดขาตัวเองล้มลงกอดเท้าของผู้เป็นแม่เอาไว้ ฉัตรชัยผู้เป็นพ่อตกใจก่อนที่จะรีบวิ่งมาหาบุตรสาวที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจที่นั่งกอดขาอดีตภรรยาร้องไห้อย่างหน้าสงสาร
"เจ็บตรงไหนบ้างลูก"ผู้เป็นพ่อเขามาประคองสายตาจ้องหาบาดแผลก็พบว่าเข่าทั้งสองขาถลอกจนมีเลือดไหล ทำเอาหัวใจผู้เป็นพ่อถึงกับเจ็บเจียนตาย แตกต่างจากผู้เป็นแม่ที่มองลูกสาวของตัวเองด้วยสายตาเรียบเฉย
"ฮึก คุณพ่อขาบอกคุณแม่สิคะ ว่าอย่าทิ้งพวกเราไป"เด็กสาวไม่ได้สนใจว่าตอนนี้เข่าของเธอนั้นกำลังมีเลือดไหล ได้แต่กอดขาผู้เป็นแม่แล้วร้องไห้
"หนูมุกลูก"
"ปล่อยขาฉัน"มณีจันทร์พูดเสียงรอดไรฟันก่อนจะสบัดขาออกอย่างแรงจนทำให้มือน้อย ๆที่กอดขาหลุดออกไป
"คุณแม่ขา"
"จันทร์ คุณทำแบบนี้กับลูกได้ยังไง นี่ลูกเรานะ"ฉัตรชัยรีบเข้าไปพยุงร่างของเด็กน้อยให้ลุกขึ้นยืนก่อนที่จะรีบปัดเศษฝุ่นออกจากตัวของลูกสาว
"ฉันไม่เคยมีลูกแบบมัน"คำพูดของแม่แท้ ๆนั้นเหมือนคมมีดที่กรีดเข้าไปในหัวใจของเด็กน้อย น้ำตาแห่งความเสียใจไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย ฉัตรชัยรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจที่ทำให้ครอบครัวต้องพังลงด้วยน้ำมือของตัวเอง
"แม่ขา แม่จันทร์ของหนูมุก"สองมือเล็กยกขึ้นพนมไหว้ เข่าที่เต็มไปด้วยเลือดที่ไหลคุกเข่าลงกับพื้น
"แม่จันทร์ขาอย่าทิ้งหนูมุกกับคุณพ่อไปเลยนะคะ"อ้อนวอนร้องขอความเมตรตาก่อนที่มุกดาจะก้มกราบลงบนเท้าของผู้เป็นแม่ น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลโดนรองเท้าแบรนด์ดังคู่สวย ฉัตรชัยทนไม่ไหวหันหน้าไปมองทางอื่น ภาพที่เห็นนั้นมันช่างขมขื่นในหัวใจ มณีจันทร์มองลูกสาวในใส้ที่ก้มกราบเธออยู่ตรงหน้าด้วยสายตาเรียบเฉยก่อนที่จะก้าวเท้าถอยหลัง
"อย่ามาเรียกฉันว่าแม่ ต่อแต่จากนี้ไปฉันไม่ใช่แม่ของแก"