อ้อนรักนี้มีเพียงเธอ (หมอนาวิน)

แรกเห็นหน้าก็ต้องใจ เปรียบเสมือนแสงที่ส่งสว่างเข้าในใจที่เยือกเย็น
แต่ด้วยหน้าที่และความเหมาะสมเขาจำต้องจากเธอไป
รอเพียงแค่เวลาที่จะหวนกลับมาหาเธออีกครั้งและหวังว่าเธอจะไม่ลืมกัน
คำตอบที่เขาหวังว่าจะได้ยินจากเธอ...ผู้หญิงที่เขารักเพียงคนเดียว

*********************

อ้อนรักหันมาเห็นผู้ชายที่หน้าเหมือนคนที่เธอรักจึงรีบเดินเซเข้ามาหาทันที
และก่อนที่เขาจะทันwfhตั้งตัวร่างบางก็ดึงคอเสื้อเขาลงมาโดยแรงพร้อมกับเขย่งปลายเท้าแนบริมฝีปากบางเข้ากับริมฝีปากหนาได้รูปของเขาทันที
ทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาถึงกับตะโกนโห่ร้องอย่างล้อเลียน
จนเขาต้องรีบดันร่างของเธอออก

"อ้อนจูบขนาดนี้พี่วินยังจำอ้อนไม่ได้อีกหรอคะ พี่วินรู้มั๊ยว่าพี่วินทำอ้อนเสียใจแค่ไหน..."

เสียงตัดพ้อของคนตัวเล็กทำให้เขาพูดอะไรไม่ออก ได้แต่จ้องมองหน้าเนียนสวยที่ตอนนี้แดงเถือด้วยฤทธิ์น้ำเมาที่ดื่มเข้าไปมาก

วิทยาที่เดินกลับมารีบเดินมาดึงตัวเธอออกจากชายหนุ่มแปลกหน้าทันที

"ต้องขอโทษด้วยนะครับ พอดีน้องผมเมา" วิทย์พูดพร้อมแต่คนตัวเล็กกลับแย้งขึ้นเบาๆ

"หนูไม่มาววว นะพี่วิทย์ อุ๊ปส์!" ชายหนุ่มรีบยกมือปิดปากรุ่นน้องสาวพร้อมกับขอตัวเดินลากกันออกไป ทำให้นาวินได้แต่มองตามไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ