หม่อมเจ้าสุริยกานต์

“ชายก็อายุมากแล้ว อยากจะเป็นหลักเป็นฐานเสียที อยู่อย่างนี้มันก็ล่องลอยเป็นพวงมาลัยไปวันๆ อีกอย่างหนึ่ง ชายธมก็โตวันโตคืน แล้วแม่เขาก็เป่าหูเด็กอยู่ทุกวัน เรื่องเป็นทายาทของเทพกานต์ หากบังเอิญชายเกิดไปรักชอบใครแล้วมีเมียเมื่อแก่มีลูกเข้าสักคน ชายธมอาจมีปฏิกิริยาเป็นปฏิปักษ์กับน้อง ถ้าชายรีบแต่งเสียเดี๋ยวนี้ ชายธมก็ยังเด็กก็คงไม่รู้สึกอะไรมาก ชายน่ะไม่รังเกียจจะรับชายธมเป็นทายาทหรอกค่ะ แต่อยากให้อะไรๆ มันเรียบร้อย ไม่เป็นเรื่องวุ่นวายให้รำคาญใจทีหลัง”

“อ้อ! เลยคิดอยากจะมีหม่อม ชายโปรดใครเป็นพิเศษอยู่หรือเปล่าล่ะจ๊ะ?”

“นี่ละซี ถึงต้องมาปรึกษาแม่ ชายคัดไว้ชนิดที่พอจะทนอยู่กับเขาไปได้จนแก่น่ะห้าคน ไม่รู้จะเลือกคนไหน เขาก็ดีๆ ทุกคน แต่มีข้อเสียนิดๆ หน่อยๆ ทุกคน เลยอยากให้แม่ช่วยเลือกให้”

“ชายต้องล้อแม่เล่นแน่ทีเดียว!” หม่อมอุทานในที่สุด

“พุทโธ่! บาปกรรม! เรื่องอะไรชายจะต้องหลอกล้อแม่เชื้อ!”

“ก็มีอย่างหรือ อยู่ๆ ก็จะให้แม่เลือกหม่อมให้ ยังกับจะเลือกดอกไม้มาติดรังดุมฉลององค์สักดอก!”

“ก็อย่างที่ชายเรียนแม่ไว้แหละค่ะ เขาก็ดูเข้าทีกันทุกคนเลย คิดว่าหรือจะเลือกน้องหญิงอรพินท์ฯ แต่พอได้ยินเสียงหัวเราะฮี้ๆ ก็หมดศรัทธา อาจารย์ฤทัยถวิลรึ? เป็นหม่อมเข้าจริงๆ จะหัวสูงเทียมฟ้าก็ไม่รู้ ข้างกุลธิดาก็พ่อแม่พี่น้องมากน่ารำคาญ นิศามณีก็มีหวังฉุดชายเข้าคลับทุกคืน หรือไม่ก็ต้องบินไปช้อปปิ้งที่ปารีสทุกเดือน ส่วนฉวีสะอางก็อย่างว่าแหละค่ะ คงนั่งเอื้อมเฟื้อมเดี่ยวซอสามสายแต่เช้ายันเย็นแต่ค่ำยันรุ่ง ชายคงบ้าตายเสียก่อนเข้าหอด้วยซ้ำ...แม่ไม่ถูกใจสักคนหรือคะ?”

“แม่เห็นเขาน่ารักดีทุกคนน่ะแหละจ๊ะ ไม่ว่าคนไหนแม่ก็เต็มใจรับเป็นลูกสะใภ้ แต่แม่เป็นห่วงชายต่างหาก ชายไม่ได้รักแม่สาวๆ ห้าคนนี่เลย แล้วจะไปแต่งงานกับเขาเพื่ออะไร? ชีวิตคู่น่ะไม่ใช่เรื่องที่จะเล่นๆ อย่างเสี่ยงซื้อลอตเตอรี่หรอกนะ แม่อยากจะขอร้องชายอย่างเดียวเท่านั้น หากจะให้แม่ไปขอผู้หญิงให้ ชายต้องรักเขาเสียก่อน”