ผูกรักไว้...เมียบำเรอ

คำโปรย...


เรื่องเล่าถึงเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้ภีมได้ดอกหล้ามาเป็นเมียบำเรอโดยบังเอิญ
เอ๊ะ! หรือว่าความบังเอิญจะไม่มีในโลก
เพราะเธอเคยเป็นเมียบำเรอของเขามาแล้วในอดีตของชาติก่อน
เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป เชิญรับชมได้เลยค่ะ
ปล.นะคะ ไรท์ต้องขออภัยหากเจอความไม่สมจริงในเรื่อง เพราะสร้างมาจากจินตนาการของไรท์คนเดียวค่ะ จึงเน้นหื่นมากกว่า อิอิ


คำโปรยเพิ่มเติม....คริๆๆ


“ดอกหล้า! บอกฉันมาเดี๋ยวนี้!!! เธอให้ฉันดื่มอะไรไปตอนหัวค่ำ”
ดอกหล้าน้ำตารื้นด้วยความกลัว เธอไม่เคยเห็นเจ้านายดุแบบนี้มาก่อนเลย ปกติเขาชอบยิ้มกว้างๆ และแซวคนในบ้านตลอดมา
“หนูไม่รู้ แต่น่าจะเป็นยาปลุกกำหนัด” เด็กสาวตอบแบบซื่อๆ
“เธอทำทำไม?” ตะคอกพลาง และยิ่งมองใบหน้าของเด็กสาวก็ดูเหมือนจะยั่วมากกว่าปกติ จึงต้องใช้มือจับขยี้ฝีปากด้วยความอดใจไม่อยู่ ก่อนจะประกบใบหน้าให้พอดีกับระดับความสูงของเธอเพื่อบดขยี้อย่างรุนแรง
“โอะ” ดอกหล้าร้องได้เพียงแค่นี้ ก่อนที่ร่างน้อยๆ ของตัวเองจะลอยหวือกลางอากาศ และสุดท้ายก็ถูกโยนลงบนเตียงนุ่มของเจ้านาย
“อยากได้ฉันเป็นผัวใช่ไหมละ?” ฤทธิ์ของยาทำให้ภีมกลายเป็นคนไม่สุภาพ เขาหยาบคายกับดอกหล้า พร้อมกับถอดเสื้อผ้าตัวเองออกเร็วๆ จนล่อนจ้อน
สิ่งที่เรียกว่าแก่นกายชูผงาดตรงหน้า มันบวมและยาวจนน่ากลัว ดอกหล้าผงะ ดวงใจน้อยเต้นรัวและแรง
“มานี่จะหนีไปไหน?” เขาผวาจับขาของเธอลากมาอยู่ปลายเตียง เมื่อเห็นว่าเด็กสาวทำท่าจะหนีเพราะความกลัว
“หนูกะ กลัวแล้ว” เธอหวีดร้อง แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะเสื้อผ้าที่ถูกสวมเพื่อล่อภีรภัทร บัดนี้มันก็ส่งผลต่อเธอเรียบร้อยแล้ว
มันถูกกระชากออกโดยไม่ไยดี!