หวานเย็นคู่กัน

เหตุเกิดจากประชากรอัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์เริ่มหายาก(คืออัลฟ่ากับอัลฟ่าแต่งงานแล้วมีลูกด้วยกัน)ประชากรแบบนี้เริ่มลดน้อยลงอัลฟ่าที่รักกันบางคู่ก็ไม่สามารถมีลูกด้วยกันได้ บางคู่ก็จ้างโอเมก้ามาตั้งครรภ์ให้ แต่เด็กที่ออกมาก็มีสิทธิ์ไม่ใช่เลือดบริสุทธิ์ สายเลือดที่เข้มข้นเริ่มถดถอยลง เนื่องจากในยุคนั้นยังไม่มียากดยีนหลัก ผู้นำตระกูลน้อยใหญ่ต่างพากันมาประชุมเพื่อบำรุงเผ่าพันธุ์อัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์ของตน

ตระกูลกฤษณะคือผู้นำการระดมทุนในการคิดค้นวิจัยตัวยานี้ และตระกูลอื่นๆที่กำลังประสบปัญหาในรูปแบบนี้เช่นคือ ตระกุลเขมนัทต์ ตระกูลตุลย์ภพ ตระกูลธนาศาล
__ ^ __


"แม่ครับทำไมผมอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้"
"อิงทัชลูกรักเพราะลูกเป็นอัลฟ่าลูกจะอยู่ที่เกาะนี้ต่อไม่ได้"
"ทำไมผมต้องเป็นอัลฟ่าผมเกลียดอัลฟ่าผมอยากเป็นโอเมก้าจะได้อยู่กับแม่"
"ไปเถอะนะลูกรัก หากวันใดวันหนึ่งเรามีวาสนาต่อกัน เราอาจจะได้พบเจอกันอีกก็ได้"
"แม่ครับทำไมผมต้องไป เพราะมันเป็นกฎของเกาะนี้ไงจ้ะลูกรัก"
"แม่ ฮือๆๆผมไม่อยากไป ผมไม่อยากไป"
"อิงทัชจำไว้นะลูกเมื่อลูกได้ครอบครัวใหม่ ลูกต้องทำตัวดีๆเป็นเด็กที่น่ารักว่านอนสอนง่ายให้เขาเอ็นดูนะลูก"
เป็นคำสั่งเสียลาจากของสองแม่ลูก ก่อนเด็กชายตัวน้อยในวัย 5 ขวบ ถูกนำตัวนั่งเรือออกมาจากเกาะดอกไม้หรือใครๆต่างเรียกเกาะโอเมก้า เกาะที่เขาเกิดแต่เขาไม่สามารถอาศัยอยู่ต่อได้เพราะเขาเป็นอัลฟ่านั่นเอง….


ตัดไปทางด้านคฤหาสน์กฤษณะสีขาวมุกหรูหราสไตล์ยุโรป เสียงจากไม้เรียวกำลังฟาดไปที่น่องขาของเด็กชายอัลฟ่าตัวน้อยในวัย 5 ขวบ เด็กคนนี้ไม่ยอมปริปากแม้จะร้องสักแอะออกมา มีเพียงข่มไอเย็น แล้วยืนกอดอกแน่น สายตามองไปที่ผู้กระทำอย่างเครียดแค้น
หญิงสาวหน้าตาสวยในชุดกระโปรงผ้าพริ้วลายดอกไม้ดูสบายตารีบวิ่งเข้ามาโอบกอดเด็กชายตัวน้อยไว้เพื่อปกป้อง เธอแผ่ไอเย็นออกมาเป็นแรงข่มตามสัญชาตญาณเหมือนกับเด็กน้อยคนที่เธอกำลังกอดปกป้องไว้ ซึ่งบ่งบอกว่าสาวสวยคนนี้เป็นอัลฟ่าเช่นกัน

"พอแล้วค่ะคุณพ่ออย่าตีหลานเลย ตาฮิมยังเล็กนัก ทำไมคุณพ่อทำแบบนี้"
"แกไม่ต้องมาปกป้อง ไอ้ลูกเกิดจากเลือดไพร่ แกเองก็เตรียมตัวไปต่างประเทศได้แล้ว ฉันจะส่งแกไปเรียนต่อที่นั่น"
"ไม่ค่ะหนูไม่ยอมไป ถ้าหากจะไป หนูจะเอาตาฮิมไปด้วย"
"ฉันไม่ให้ แกต้องไปเรียนต่อ ไอ้เด็กคนนี้กับแกมันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน แกอยากประกาศให้ข้างนอกเขารู้หรือไงว่าแกมันใฝ่ต่ำ"
"จะให้หนูทิ้งไปได้ยังไง ในเมื่อคุณพ่อ เอาแต่ตีตาฮิมอย่างนี้ คุณพ่อเคยเห็นตาฮิมเป็นหลานบ้างไหม เพียงแค่คุณพ่อเห็นหลานวิ่งเล่นมาที่หน้าบ้านใหญ่คุณพ่อก็เฆี่ยนตี"
"มันไม่ใช่หลานฉัน มันเป็นเพียงความเอาอับอายที่เกิดขึ้นมาในตระกูลนี้และฉันต้องปิดบังไว้เพื่อตระกูลของเรา ดู!...แกดูแววตามัน ดูที่มันมองฉันไอ้เด็กเลว ฉันจะส่งให้ไปเป็นหนูทดลองยา"
"ไม่นะคะคุณพ่อ พ่อจะมาทำอย่างนี้กับลูกหนูไม่ได้"
"หุบปาก แกไม่เคยมีลูกจำไว้บุหลัน!!"
"ใครก็ได้เอาบุหลันไปขังไว้ในห้อง แล้วเอาเจ้าเด็กนี่ไปที่เรือนด้านหลัง"

"แม่รองครับผมเจ็บ" เด็กชายตัวน้อยยอมปริปากบอกความรู้สึกเมื่อเห็นบุหลันแอบหนีมาหาเขาที่เรือนแม่นม ความผิดในครั้งนี้เพียงแค่เขาเผลอไปวิ่งเล่นที่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่เท่านั้นเอง ปรีน่องที่แตกลาย สร้างความปวดหัวใจให้กับบุหลันกับแม่นมที่พบเห็นจนอดที่จะแอบร้องไห้ออกมาด้วยความสงสารไม่ได้ขณะทายาให้
"ยศวินจำไว้นะลูก หากโตขึ้น อย่าได้หวนกลับมาที่ตระกูลนี้เด็ดขาด ตระกูลนี้เป็นตระกูลที่ไร้จิตใจ ทำร้ายได้แม้เด็กตัวเล็กๆ ซึ่งเป็นเลือดเนื้อเชื้อไข จงจำไว้นะลูกอย่าได้กลับมา"