โมจิ

“ไม่เอาค่ะพี่หมอ”
“น่า นิดเดียว หนูจะได้ไม่ต้องหนีบขาเดินออกไป” โชคดีที่วันนี้หนูโมสวมกระโปรงมา เขาจึงดันให้เธอไปนั่งที่เก้าอี้แล้วดึงชายกระโปรงขึ้นไปกองไว้ที่หน้าท้อง จับสองขาวางบนที่พักแขน
เขาแหวกขอบผ้าไปด้านข้าง อ่า หนูโมเยิ้มมาก ส่วนลับของผู้หญิงน่าขยี้ที่สุดจนเขาแทบคุมสติไม่อยู่ ท่านั่งแหกขาสองข้างวางบนที่พักแขนนั้นทำให้ความเป็นชายในกางเกงตุงแข็งจนอยากกระชากออกมาแล้วเสียบแทงลงไปให้ตรงเป้าที่แย้มกลีบเคลือบหยาดน้ำ เหมือนดอกไม้แรกแย้มที่โดนน้ำค้างประพรมในยามเช้า
เขาก้มลงไปดูดทันที ปาดเลียหยาดน้ำที่ท่วมสองกลีบ แต่มันไม่แห้งและกลับมีไหลออกมาเรื่อยๆ หน้าขาเธอสั่นๆ ไม่ต่างจากลมหายใจ เขาจึงตัดสินใจจบให้หนูโมก่อนที่พยาบาลจะเคาะประตูเข้ามา
“พี่ดูดนะคะ” เขาบอกเพื่อให้เธอเตรียมตัวเก็บเสียงไม่ให้กรีดร้องออกมา
หนูโมเลียริมปากสีหน้าลังเล เขาจึงสอดนิ้วเข้าไปในรูน้อยๆ พร้อมกับดูดติ่งสวรรค์และเขย่านิ้วจนเธอกดศีรษะเขาไว้
“พะ...พี่...หมอ”
“ออกมา ปล่อยออกมา” เขาสั่งชิดเนินเนื้อแล้วเขย่านิ้วและดูดติ่งต่อไปจนเธอกระตุกเกร็งค้างและมีน้ำหวานๆ ไหลพรูออกมา
เขารีบเก็บกินอย่างรวดเร็ว ดูดไม่ให้เหลือแม้แต่หยดเดียว
“พี่หมอทำโมเดินไม่ไหวนะคะ” หนูโมเลียริมฝีปากพูดเสียงสั่น
“พี่ช่วยพยุง ลุกเถอะ” เขาจับขาเรียวลงจากที่พักแขนแล้วตลบกระโปรงหน้าขาจากนั้นก็ดึงแขนเล็กให้ลุกขึ้นเดินออกไปด้วยกัน มือเขาโอบเอวคอดกิ่วเอาไว้ ทำให้เธอเดินได้สะดวกและไม่มีใครสังเกตเห็นถึงความผิดปกตินั้น